Komnata św. Pawła była kiedyś częścią mieszkania opata w klasztorze benedyktynów św. Pawła, zdobionym od 1514 r. Na polecenie opatki Giovanny da Piacenza, której prymat charakteryzował się żywym życiem kulturalnym.
Freski namalowane przez Correggio w 1519 roku można uznać za prawdziwe arcydzieła sztuki włoskiego renesansu. W pokoju sklepienie parasolowe podzielone jest na 16 segmentów późnogotyckimi żebrami. Correggio, pod wpływem pracy Mantegny, Raphaela i Leonarda w Mediolanie, stworzył iluzję pergoli z festonami owocowymi podtrzymywanymi wstążkami. Pośrodku kopuły widoczne są łożyska herbowe opatki Giovanny. W każdym z 16 segmentów znajduje się owalne otwarcie trompe-l'oeil, wypełnione precyzyjnie wykonanym puttem w zabawnych pozach z psami, łukami i strzałami, sprzętem myśliwskim i trofeami. U podstawy skarbca znajdują się faux-marmurowe lunety z monochromatycznymi postaciami mitologicznymi w stylu klasycznym, a kaptur na ogromnym kamiennym miejscu pokazuje Dianę na rydwanie przygotowującym się do polowania.
Te freski są wyraźnie czymś więcej niż alegorią tematu bogini polowania: cykl jest powszechnie uznawany za zapis zaciekłej bitwy opatki przeciwko władzom cywilnym i religijnym, zdeterminowanej, by zmniejszyć polityczną siłę klasztorów i stłumić kwitnące życie intelektualne i społeczne.
Pokój obok, zdobiony w 1514 roku przez Alessandro Araldiego, był również częścią mieszkania opatki. Kompozycja grotesek z puttami, bajecznymi bestiami i pozłacanymi sztukateriami rozróżnia się na ciemnym niebieskim tle. Tondi i panele pokazują sceny ze Starego i Nowego Testamentu, podczas gdy na suficie muzyczni aniołowie w trompe l'oeil patrzą na balaustrade.
Alessandro Araldi również freskował małą kaplicę po przeciwnej stronie ogrodu klasztornego, celi św. Katarzyny, z dwoma scenami życia świętego.