Zbudowany w 1862 roku i zainaugurowany przez Garibaldiego, który wygłosił przemówienie do tłumu. Teatr, w którym wykonywane były popularne komedie, działał na przemian przez około sto lat.

Składał się z trzech poziomów skrzynek i miał zasłonę namalowaną przez Giuseppe Bagnasco z reprezentacją Garibaldiego na Piazza Pretoria. W XX wieku działała tam firma dialektalna, która reprezentowała dzieła popularnego dramaturga Angelo Musco; dlatego stało się kinem najniższej kategorii.

Zamknięty w 1973 roku i bez osłony został całkowicie pozbawiony wszystkich mebli i pozostawiony porzucony. Struktury ścian są nadal nienaruszone.

Obecnie, po długim okresie degradacji, rozpoczęły się prace modernizacyjne, które spowodowały liczne kontrowersje między ludnością a światem sztuki, ponieważ zniekształcają one ruiny włoskiego teatru, pozbawiając go fascynacji, jaką ma przyciągnęło wielu artystów w ciągu ostatnich dwudziestu lat: od Wima Wendersa do Carlo Cecchiego (który był jego dyrektorem artystycznym przez dziesięć lat przed Baverą).

Teatr Garibaldi jest zaangażowany w ostatnich latach w produkcje i koprodukcje o nazwach o dużym znaczeniu europejskim, takich jak Carlo Cecchi, Emma Dante, Peter Brook, Antonio Latella, Davide Enia i Wim Wenders (który ma nakręcił scenę z jego filmu Palermo Strzelanie w teatrze). Największa