Zbudowany w 1573 roku przez Compagnia del Santissimo Rosario, założony w 1568 roku, do którego należeli rzemieślnicy i ważni kupcy, tacy jak Pietro Novelli i Giacomo Serpotta.

Jest uważany za jednego z najbardziej eleganckich i bogatych głośników w mieście za wspaniałą dekorację sztukaterii Giacomo Serpotty oraz za obecność cennych obrazów XVII wieku autorstwa autorów flamandzkich, w tym Van Dycka, Szkoła włoska, sycylijska i Caravaggio. Dostęp do niego uzyskuje się poprzez anty-oratorium z ołtarzem Krucyfiksu; prostokątny pokój ma mały prawy kapelusz. Na ścianach wije się sekwencja obrazów, wykonanych w pierwszej połowie lat sześćdziesiątych przez różnych malarzy, z przedstawieniem Tajemnic Najświętszego Różańca, na przemian z rzeźbami cnót chrześcijańskich, przygotowanymi przez Giacomo Serpotta.

Na ścianie wejściowej znajdują się: „Zmartwychwstanie”, „Zstąpienie Ducha Świętego”, Pietro Novelli, „Wniebowstąpienie Dziewicy” i „Święta Katarzyna”. Na prawej ścianie są: „Oracja w ogrodzie”, „Biczowanie”, „Koronacja cierni” i „Wznoszenie się na Kalwarię” flamandzkich artystów oraz „Ukrzyżowanie” szkoły Van Dycka. Na przeciwległej ścianie znajdują się: „Zwiastowanie”, „Nawiedzenie” Guglielmo Borremansa, „Narodzenia” i „Prezentacja w świątyni” Pietro Novelli oraz „Spór między lekarzami” samego Novelli.

Na głównym ołtarzu znajduje się „Madonna i święci” namalowana przez Antonia Van Dycka w 1628 roku. Praca ta miała wielki wpływ na XVII-wieczne malarstwo sycylijskie i była najpopularniejszym gatunkiem dla mówców bogatych firm którzy rywalizowali o wygranie dzieł najbardziej znanych i najlepiej opłacanych artystów.

Dekoracja rzeźbiarska pokrywa ściany pozostawione przez obrazy w harmonii i organiczności; rozległy repertuar rzeźbiarski ożywia prostą klasę, z postaciami cherubinów, dam, rycerzy, doskonale zdefiniowanych z bogactwem szczegółów i zaaranżowanych z mistrzowską elegancją, by połączyć się w jeden organizm kompozycyjny. Są one na przemian z posągami dwunastu cnót, prawdziwym arcydziełem serpotyzmu, w którym ujawnia się klasyczna żyła autora. Największa