Kościół Gesù (chiesa del Gesù), kościół Najświętszej Marii Panny z Gesu (chiesa di Santa Maria di Gesù) lub Casa Professa to jeden z najważniejszych barokowych kościołów we włoskim mieście Palermo i na całej Sycylii.

Jezuici przybyli do Palermo w 1549 r., a pod koniec XVI wieku rozpoczęli budowę kościoła przylegającego do ich domu macierzystego (Casa Professa), używając projektu architekta jezuickiego Giovanniego Tristano. Oryginalny projekt nawiązywał do pojedynczej nawy z dużymi transeptami i kilkoma bocznymi kaplicami, ale został zmieniony na początku XVII wieku, do bardziej okazałego układu typowego dla architektury jezuickiej. Natale Masuccio usunął ściany działowe kaplic, dodając dwie nawy boczne do centralnej. Kościół został konsekrowany w 1636 r.
Dekoracja wnętrza zawierała marmurowe płaskorzeźby na tribunie przedstawiające Adorację pasterzy (1710–14) i Adorację Trzech Króli (1719–21), autorstwa Gioacchino Vitagliano, po przypisaniu wzorów Giacomo Serpotta - obie ulgi przetrwają. Fresk Adoracji Mędrców został również dodany do ścian drugiej bocznej kaplicy po prawej stronie przez Antonino Grano w 1720 roku. Kościół zawiera także relief Chwały św. Łukasza autorstwa Ignazio Marabitti.
W 1892 r. cavaliere Salvatore Di Pietro, były rektor Casa Professa, filantrop, prefekt studiów w seminarium, członek Kolegium Teologicznego, Akademii Nauk, literatury i sztuki oraz Accademia di storia patria , przekonany w 1888 r. minister edukacji publicznej Paolo Boselli, aby zarządzić kościół narodowym pomnikiem.
W 1943 r. podczas II wojny światowej bomba upadła na kopułę kościoła, niszcząc większość otaczających murów i większość malowideł ściennych w prezbiterium i transeptach. Te freski zostały zastąpione podczas dwuletnich prac konserwatorskich, po czym kościół został ponownie otwarty w dniu 24 lutego 2009 r. Z uroczystą Mszą św. Pod przewodnictwem Paolo Romeo, arcybiskupa Palermo, w której uczestniczyło kilku jezuitów i urzędników cywilnych i wojskowych.
Fasada jest podzielona na dwa odcinki gzymsem. W dolnej części znajdują się trzy portale, powyżej znajdują się nisze z figurami św. Ignacego Loyoli, Madonny z Dzieciątkiem i Franciszka Ksawerego. Górna część jest podzielona pilastrami i obramowana po obu stronach corbels i posągami świętych. Fasada jest zwieńczona zakrzywionym szczytem i godłem jezuitów. Masucci pierwotnie planował dzwonnice, ale nie zostały one ukończone, a obecna XVIII-wieczna dzwonnica została zbudowana na sąsiednim Palazzo Marchesi. Za kościołem kapituła jezuicka mieści bibliotekę miejską.
Układ jest w kształcie łacińskiego krzyża. Nawa ma 72,10 m długości, 42,65 m szerokości i 70 m wysokości i jest ozdobiona polichromowanymi kulkami, sztukateriami i freskami. W szczególności marmurowe reliefy z motywami figuralnymi i ozdobnymi na filarach i marmurowych mozaikach są wyjątkowe. Odbudowana konstrukcja ma podwójną kopułę i witraże.