Wieża zegarowa to średniowieczny budynek z widokiem na Piazza dei Signori. Stoi między Palazzo del Capitanio i Palazzo dei Camerlenghi. Wieża została zbudowana w pierwszej połowie XIV wieku jako wschodnia brama do pałacu Carrarese. W 1428 roku został podniesiony i urządzony w stylu gotyckim i wyposażony w słynny zegar astronomiczny. W 1532 r. Dodano wielki łuk triumfalny u podstawy, oparty na projekcie Giovanniego Marii Falconetto.

Budynek pochodzi z pierwszej połowy XIV wieku, kiedy służył jako warowne wejście na wschód od Reggia Carrarese, ale jego obecny wygląd jest wynikiem prac promowanych od 1426 roku przez Capitanio Bartolomeo Morosiniego zakończonych inauguracją zegar w święto św. Antoniego z 1437 r.

Godna podziwu praca Giovanniego Marii Falconetto, łuk triumfalny oparty o wieżę w celu monumentalizacji placu - używany w czasie uroczystego ceremonie obywatelskie i turniejowe - i dostęp do Dworu Capitanio. Zbudowany w 1537 r. W czasach kapitana Vitale Lando, łuk powstał na podstawie zaktualizowanych rzymskich innowacji architektonicznych z początku XVI wieku, na linii Bramantego, Baldassarre Peruzzi i Giulio Romano, proponując całkowicie nową konstrukcję w ówczesnym weneckim, wolną od tego dekoratyzmu architektonicznego pochodzenia lombardzkiego i zapowiadającego klasycyzm Andrei Palladio. Wyraźne odniesienie do starożytnych rzymskich łuków triumfalnych (Łuk Tytusa, Łuk Septymiusza Sewera) według stylu doryckiego, bazy i belkowania z hieratycznym napisem na pamiątkę Senatu Wenecji Euganejskiej i doży Andrei Gritti, dialog z plastycznością dwóch skrzydlate zwycięstwa, z maską na łuku i lwem Marciano (zrekonstruowanym po zniszczeniach wojennych epoki napoleońskiej). Na spoczynku spoczywają dwa posągi przedstawiające dwie starożytne armie trzymające ramiona Andrei Gritti. Z boku łuku niektóre napisy przypominają Vitale Lando i tego samego Giovanniego Marię Falconetto (I. annes MA. Ria FALCONETVS VERONENSIS ARCHITETVS F. ecit).

Zegar astronomiczny, który dominuje na placu, jest reprodukcją oryginalnego mechanizmu umieszczonego na wieży południowej bramy pałacu Carrarese, zbudowanego na niezwykłym projekcie Jacopo Dondi w 1344 roku i zniszczonego przez pożar, który wybuchł w przyczyna potyczek księcia Francesco Novello przeciwko okupacji Visconti. Z tego starożytnego czternastowiecznego instrumentu zachowane są znaki Zodiaku, ponownie użyte przez Matteo Novello i Giovanniego i Giana Pietro delle Caldiere do budowy teraźniejszości, która zakończyła się w 1436 roku. Ramę, charakteryzującą się pilastrami jońskimi, należy Giovanni Maria Falconetto, który odrestaurowano fasadę wieży na zlecenie Vitale Lando w 1537 r.
Cenny mechanizm - który przez wieki cierpiał z powodu odbudowy i rozbudowy - znajduje się na trzecim piętrze wieży, wspartej na drewnianym zamku i chronionej przez imponujący szafa.
Wśród znaków zodiaku umieszczonych na monumentalnym kwadrancie z widokiem na plac brakuje znaku Wagi. Brak ten wynika z faktu, że reprezentowane znaki odnoszą się do przedromańskiego systemu zodiakalnego, w którym konstelacje Skorpiona i Wagi były zjednoczone w jednym (który zajmował więcej miejsca w paśmie zodiakalnym). Nawet dzisiaj dwie części konstelacji Wagi są nazywane „chela nord” i „chela sud”. W czasie jego budowy zegar zawierał również przedstawienie równowagi, która została wyeliminowana podczas interwencji modyfikacji przeprowadzonej przez opata Bartolomeo Toffoli w latach 1787–1792, który chciał podążać za najstarszymi podziały zodiakalnymi. Popularna tradycja, zgodnie z którą brak równowagi byłby szkodliwy dla wytwórcy wobec braku sprawiedliwości klienta, który chciałby zapłacić mu kwotę niższą niż uzgodniona, zasadniczo nie ma podstaw historycznych. Jednak symbol Libra został umieszczony w marmurowej podstawie, która trzyma maszt. Nie jest widoczny na pierwszy rzut oka, ponieważ ma ten sam kolor co baza.
Popularność zegara astronomicznego, jednego z pierwszych wykonanych we Włoszech, była taka, że ​​nazwa „zegara” została dodana do nazwiska Jacopo Dondi. Niektórzy potomkowie rodziny nadal mieszkają w Padwie.
Zegar powrócił do pracy w czerwcu 2010 r. po starannej renowacji, która obejmowała zarówno strukturę architektoniczną wieży, jak i mechanizmy rzeczywistego zegara