Pierwsza instancja we Włoszech kompleksu multimedialnego. Logaro Cornaro i Odeo są jednym z głównych zabytków renesansu w Padwie. Na zamówienie jednego z największych patronów XVI-wiecznej Padwy, Alvise Cornaro, były one częścią szerszego kompleksu budynków i ogrodów. Kompleks czerpał inspirację z rzymskich willi na obrzeżach miasta. W rzeczywistości, podążając za renesansową pasją do ogrodu i obdarzoną uprzywilejowanym dostępem do rzeki, jak to zwykle bywa w arystokratycznych domach w Padwie, pozwala Natura przeniknąć miejską strukturę. Wykonana z kamienia z Nanto, Loggia stanowi nowość na renesansowej scenie weneckiej, do której została stworzona. Cornaro i Falconetto faktycznie pomyśleli o nim jako o frons scenae, która jest stałym tłem dla organizowania różnorodnych przedstawień, staromodnego teatru, który później zostałby teoretyzowany przez Palladio i Scamozzi. Został wykonany z podwyższonej podstawy, z dekorowanym portykiem i zamknięty tłem. Model był szczególny: zarówno publiczność, jak i aktorzy byli tak blisko, że mogli się pomieszać. W tym ustawieniu gryząca ironia sztuk Angelo Beolco, znanego jako Il Ruzante, przyjaciela i protegowanego Alvise Cornaro, była jeszcze silniejsza: podobnie jak złożona mieszana Natura i Kultura, podobnie jak sztuki Beolco łączyły ciężki humor z subtelnym dochodzenie i codzienny język ludu wykorzystano do systemów narracyjnych wynikających z klasycznej tradycji Plauta i Arystofanesa. Wybór klasycznych motywów i motywów pojawia się także w doborze reprezentowanych przedmiotów i wzorów dekoracyjnych: metopa i tryglify architrawu lub skrzydlaty Zwycięstwo nad centralnym łukiem, a także posągi Diany, Wenus i Apolla na górny poziom. Wybór klasycznych motywów i motywów pojawia się także w doborze reprezentowanych przedmiotów i wzorów dekoracyjnych: metopa i tryglify architrawu lub skrzydlaty Zwycięstwo nad centralnym łukiem, a także posągi Diany, Wenus i Apolla na górny poziom. Odeo powstało kilka lat później, w 1530 r., Aby poświęcić się muzyce, debatom i rozmowom naukowym. Fasada ma dwa poziomy: na parterze centralna nisza jest poprowadzona przez dwa fałszywe okna, z alegorią Sun-Day po lewej stronie i alegorią Księżyc-Noc po prawej, podczas gdy na górnym poziomie znajduje się sklepiony loggiato. Planem jest ośmiokąt otoczony obszarami bocznymi, inspirowany willą Marco Terenzio Varrone. Sklepienie centralnego pokoju Odeo ozdobione jest grottesche na jasnym tle; ten rodzaj dekoracji, zainspirowany odkryciem Domus Aurea Nerona, był szeroko rozpowszechniony w pierwszej połowie XVI wieku, zwłaszcza w Rzymie i Mantui, i jest to pierwszy przypadek w Padwie. Te freski zostały wykonane przez Gualtiero Padovano i zawierają pewne dekoracyjne wzory i symbole, które nie są częścią tradycji Padwy, ale mimo to były popularne w XVI wieku, prawdopodobnie w związku z praktyką alchemii lub rytuałów chłopskiego świata: małe aniołki, satyry, wazony i wróżki z kapturem. Typowe cechy z Padwy, jak również pomysł, że przyroda powinna wejść w realizację kompleksu, można zobaczyć w elementach zaczerpniętych z życia rolniczego, z przykładami lokalnej flory i fauny. Holenderski malarz Lambert Sustris ozdobił boczne pokoje szerokimi krajobrazami, podczas gdy według niektórych stucchi zostały wykonane przez synów Falconetto i Tiziano Minio, rzeźbiarza, który pracował w latach 1534–1537. Odeo było prywatnym mieszkaniem do 1968 r., a dopiero niedawno odnowiono go na obwodzie zabytków miasta. Biorąc pod uwagę kruchość dekoracji i wąską przestrzeń, wstęp do kompleksu jest dozwolony tylko na zmianę i dla małych grup z przewodnikiem.