Różne dokumenty datowane od 1062 do 1102 dają pierwsze oznaki wieży usytuowanej w punkcie podziału wód płynących wokół miasta. Nazywano go Turlonga (Long Tower) i prawie na pewno został zbudowany między IX a X wiekiem, jako główny punkt obrony, ale także jako symbol władzy biskupa nad miastem. XVI-wieczna tradycja głosiła, że ​​Ezzelino da Romano zbudował dwie wieże, dużą zachodnią i mniejszą na wschodzie, zwaną Zilie, od imienia architekta-budowniczego Zilio, i że obie wieże miały służyć jako straszne więzienia dla ci, którzy sprzeciwiają się jego reżimowi. Dwie wieżyczki z wieżyczkami, pomalowane na biało-czerwoną kratę, widoczne są na freskach, które Giusto de'Menabuoi namalował w 1382 r., Na kaplicę Conti w kościele św. Antoniego. Rzeczywisty budowniczy dwóch wież jest nieznany, a większy z nich, Torlonga, został rzeczywiście podniesiony z mniejszej wieży obserwacyjnej z X-XI wieku. Badania stratygraficzne pokazują, że dolna część tego, co obecnie nazywa się Specola, do wysokości dziewięciu metrów, składa się z trzech metrów grubości ścian starszej wieży. Uniesiona część z krenulacjami i dziurami, do upuszczania oleju lub przedmiotów, pochodzi z okresu Carraresi. Badania archeologiczne ujawniły również obecność drugiej fortyfikacji, która nastąpiła wzdłuż brzegu rzeki. Jest to twierdza widoczna na fresku Giusto, która poprzedza budowę murów miejskich. Był to rodzaj muru, który chronił północną i wschodnią stronę Torlonga, gdzie rzeka nie zapewniała ochrony. Prace konserwatorskie w latach 80. i 90. przyniosły światło na dekorację wnętrz, której dowodził Francesco the Elder. Sala z wielkim wózkiem (symbol Carraresi), pokój „papuga” i inny pokój z inicjałami signore świadczą o wyrafinowanej i kulturalnej atmosferze dworu Carraresi. Po podboju Wenecji Torlonga przekształcono w magazyn amunicji. 21 marca 1767 roku sklepy te zostały usunięte, a dalsze prace rozpoczęły adaptację wieży jako nowego Obserwatorium Astronomicznego. Obecny wygląd górnej części Specola (wieży widokowej) wraz z obserwatoriami wynika z renowacji przeprowadzonej przez opata Domenico Cerato oraz z dalszych prac w XIX wieku.