Baptysterium zostało wzniesione po raz pierwszy w XI wieku i zmienione w 1260 r. Wraz z małą boczną absydą. W 1376 r. Fina Buzzaccarini, żona Francesco Starszego, wybrała go na gospodarza rodzinnego grobowca. Giusto de 'Menabuoi został wezwany do dekoracji i tutaj zrealizował swoje wielkie arcydzieło. Giusto był sławnym malarzem florenckim, kształconym w Mediolanie w epoce Visconti, wcześniej aktywnym w Padwie w Kościele Eremitanta. Kopuła została wzniesiona, aby otrzymać Sceny Giusto z Księgi Rodzaju i Stworzenia Świata. Na samej kopule Stwórca jest widziany w centrum raju, otoczony trzema koncentrycznymi pierścieniami aniołów i trzema świętymi, które zamykają się po bokach Madonny, wspaniałe w płaszczu z kobaltowego błękitu i białego ołowiu. Malowidła ścienne opowiadają o życiu Jana Chrzciciela, Chrystusa i Madonny. Giusto ponownie zaprezentował te sceny w małej bocznej absydzie, ale teraz jako drewniany panel z poliptyku, wraz z ważnymi epizodami Apokalipsy Księgi Objawienia. Dekoracja rozpoznaje i celebruje signori Carraresi, w heraldycznych herbach Francesco the Elder, freski w pendentives, ale także w licznych krypto-portretach i wizerunkach członków komitetu Duomo, wstawionych w różne freski. W lunecie widzimy Finę przedstawioną Madonnie, a także widzimy ją jako świadek, wraz z córkami, narodziny Jana Chrzciciela. W Ukrzyżowaniu Francesco Starszy jest widziany w stroju rzymskiego setnika. Tymczasem Petrarka, Lombardo della Seta, siostra Finy Buzzaccarini, Anna, i opatka z San Benedict's są pokazani jako świadkowie Cudu Chrystusa. Sama katedra jest starannie przedstawiona w XIII-wiecznym wyglądzie w Powołaniu Mateusza. Grobowiec Francesco Starszego znajdował się pierwotnie w centrum sali, podczas gdy grób jego żony Finy znajdował się nad drzwiami prowadzącymi na teren dawnego cmentarza: zostały one usunięte przez Wenecjan w 1405 r. Wraz z grobowcami Giusto de ' Menabuoi i jego żona.