Museo dell'Opera di Santa Chiara to muzeum w Neapolu położone w XIV-wiecznym monumentalnym kompleksie o tej samej nazwie.
Muzeum powstało z funkcją rekonstrukcji historii kościoła Santa Chiara, uważanego za jeden z głównych budynków sztuki gotyckiej w Neapolu. Muzeum znajduje się na parterze słynnego klasztoru majoliki i składa się z różnych sekcji.

Hala rozwija się poza klasztorem i prezentuje wystawę przedmiotów ceramicznych i marmurowych, relikwii z budowy kościoła, takie jak niektóre amfory do konserwacji wina i oliwy z IV wieku oraz bardziej starożytna stolica w stylu korynckim (II-III wiek).
Kąpiele znalezione poniżej podłogi kościoła należy uważać za największy kompleks termalny znaleziony w Neapolu i uważa się, że działały przynajmniej do czwartego wieku; są artykułowane w natatio (prostokątnym basenie) pokrytym wodoodpornym tynkiem, w tepidarium lub może calidarium (inny mniejszy czworokątny basen), lakonicznym: (zakład usługowy) i złożonym systemie kanalizacji i usuwania wody.
,,, Panele i obiekty odtwarzają historię kompleksu. Na uwagę zasługują: XIX-wieczny gipsowy odlew jednej z dwóch marmurowych kolumn spiralnych z epoki szwabskiej, zniszczony w 1943 r .; koło konwentualne z XVII wieku; czternastowieczna wanna; 2 doniczki z majoliki, jedyne ocalałe z wielu, zaprojektowane przez Domenico Antonio Vaccaro dla klasztoru.
Zawiera sakralne meble, drewniane i srebrne skrzynie, banery, takie jak pokój reprezentujący Nawiedzenie w XVI wieku, procesyjną serwetę z XVII wieku, majolikę XVIII wieku i bardzo piękną dla wyrazistości, a faktura jest popiersiem Ecce Homo wyrzeźbiony przez Giovanniego da Nola w 1520 roku.
Bez wątpienia najważniejsze środowisko muzeum dla bogactwa dzieł sztuki, które zawiera i w którym skoncentrowano liczne fragmenty marmuru pochodzące bezpośrednio z grobów kościoła. z rzeźb kościoła i klasztoru.
Wśród najważniejszych dzieł należy wymienić: Fryz na życie i męczeństwo św. Katarzyny Aleksandryjskiej Giovanniego i Pacio Bertiniego, 1345, Fragment Ukrzyżowania, XIV wiek, Posąg św. Antoniego z Padwy, XVI wiek,