Castel Nuovo (włoski: „Nowy zamek”), często nazywany Maschio Angioino, to średniowieczny zamek położony przed Piazza Municipio i ratuszem (Palazzo San Giacomo) w centrum Neapolu we Włoszech. Jego malownicze położenie i imponujące rozmiary sprawiają, że zamek, wzniesiony po raz pierwszy w 1279 roku, jest jednym z głównych zabytków architektonicznych miasta.

Przed przystąpieniem Karola I w Neapolu (Karola Andegaweńskiego) do tronu w 1266 r. stolicą Królestwa Neapolu było Palermo. W Castel Capuano mieściła się królewska rezydencja. Jednak kiedy stolica została przeniesiona do Neapolu, Karol nakazał wybudować nowy zamek, niedaleko od morza, w którym mieści się dwór. Prace, kierowane przez francuskich architektów, rozpoczęły się w 1279 roku i zostały ukończone trzy lata później.
W wyniku wojny o nieszpory Sycylii nowa twierdza pozostała niezamieszkała aż do 1285 r., kiedy Karol zmarł, a jego następcą został jego syn Karol II. Castel Nuovo szybko stało się zalążkiem historycznego centrum miasta i często było miejscem słynnych wydarzeń. Na przykład 13 grudnia 1294 r. Papież Celestyn V zrezygnował z funkcji papieża w sali zamku. Jedenaście dni później Bonifacy VIII został wybrany papieżem tutaj przez kolegium kardynała i natychmiast przeniósł się do Rzymu, aby uniknąć autorytetu Angevina.
Pod panowaniem króla Roberta (od 1309 r.) zamek został powiększony i upiększony, stając się centrum mecenatu sztuki. W 1347 r. Castel Nuovo został zwolniony przez armię Ludwika Węgierskiego i musiał zostać ciężko przywrócony po powrocie królowej Joanny I. Nowe prace pozwoliły królowej oprzeć się węgierskiemu oblężeniu podczas drugiej wyprawy Ludwika. W następnych latach zamek był wielokrotnie oblegany i był oficjalną rezydencją króla Władysława z 1399 r. Pod jego siostrą Joanną II rozpadł się.
Pod dynastią Aragońską, zapoczątkowaną przez Alfonso V w 1442 r., forteca została zaktualizowana, aby oprzeć się nowej artylerii. Słynny łuk triumfalny, zaprojektowany przez Francesco Laurana, został dodany do głównej bramy, aby uczcić wejście Alfonso w Neapolu. Dekorację wykonali rzeźbiarze Pere Johan i Guillem Sagrera, zwani przez Alfonso z Katalonii.
W sali zamku wystąpił słynny spisek baronów przeciwko królowi Ferdynandowi I, synowi Alfonsa. Król zaprosił baronów na ucztę; ale w pewnym momencie kazał garnizonowi zamknąć wszystkie drzwi hali i wszyscy baronowie zostali aresztowani, a następnie straceni. Sala Baronów była siedzibą Rady Gminy Neapol aż do 2006 roku. Po zaciętym worku Neapolu Karola VIII żołnierzy francuskich w 1494 roku Królestwo zostało zaanektowane przez Hiszpanię, a zamek został zredukowany z miejsca zamieszkania do ważnej twierdzy wojskowej. Była to tymczasowa rezydencja królów hiszpańskich podczas ich wizyt w mieście, takich jak Karola V w 1535 roku. Zamek został ponownie wykorzystany jako rezydencja Karola III, a później przez księcia Stefano Di Conza. Ostatnia renowacja Castel Nuovo miała miejsce w 1823 r. Imponujący, jednostronny łuk z białego marmuru, zbudowany w 1470 r., Upamiętnia wejście Alfonso z Aragonii do Neapolu w 1443 r. Stoi między dwiema zachodnimi wieżami zamku Angevin. Ogólny projekt przypisano Pietro di Martina, mediolańskiemu architektowi, lub, według Vasariego, Giuliano da Maiano. Współcześni autorzy przypisują projekt Francesco Lauranie.
Ma 35 metrów wysokości i został wydłużony do dwóch ułożonych łuków. Niektóre raporty twierdzą, że łuki pierwotnie były zaplanowane jako dwie ściany do wolnostojącego łuku dla Piazza del Duomo, ale że oficer w służbie Alfonso, Niccolo Bozzuto, którego dom miał zostać zrównany z ziemią, aby zrobić miejsce dla pomnika, skłonił króla do zmiany miejsca na Castel Nuovo.
Samoświadomy styl renesansowy, przywłaszczający przedmioty z rzymskich łuków triumfalnych, ale pozbawiony trzeźwości i inkrustowany mnóstwem ornamentów z girlandami, harpiami, festonami i puttami wśród żywiołów. Konstrukcja nie jest prawdziwym łukiem, lecz dekoracja przymocowana do dawnego wejścia do zamku.
Flankowe kolumny korynckie otaczają wejście, ale rzeźba pierwszego poziomu przedstawia triumfalną kwadrygę prowadzącą paradę Alfonsa. Wśród rzeźbiarzy byli: Isaia da Pisa, Merliano, Domenico Gagini, Andrea Fiorentino, uczeń Donatello i Silvestro dell'Aquila. Rzeźbiarze z Aragonii również przyczynili się do dzieła. Centrum ma tarczę z symbolami Aragonii. The Frieze poniżej brzmi: ALFONSVS REX HISPANVS SICULVS ITALICUS PIVS CLEMENS INVICTUS Powyżej czytamy: ALFONSVS REGUM PRINCEPS HANC CONDIDIT ARCEM
Drugi górny łuk jest zwieńczony Lwami i czterema niszami z figurami przedstawiającymi cnoty Alfonso