Galeria obrazów Girolamini to muzeum w Neapolu położone przy Via Duomo w kompleksie Girolamini.

Galeria Girolamini jest wynikiem zleceń związanych z monumentalnym kościołem i darowiznami niektórych kolekcjonerów. Założona na początku lat dwudziestych XVII wieku dzięki darowiźnie Domenico Lercaro, bogatego krawca i kupca tkanin, jest pierwszą publiczną kolekcją w Neapolu. W 1622 roku Domenico Lercaro opuszcza ze swą wolą Zgromadzenie Kaplicy wszystkie jego meble i dzieła sztuki; w jego kolekcji znalazło się spotkanie Chrystusa z św. Janem Chrzcicielem i św. Hieronimem Francesco Gessi, które zakończyło się po śmierci testatora. Innym ważnym ośrodkiem kolekcjonerskim jest rodzina mediolańska, która przybyła do rodziny Girolamini w 1631 roku. Pierwotnym miejscem galerii obrazów była główna zakrystia za absydą monumentalnego kościoła, gdzie dziś znajdują się niektóre obrazy należące do niej. kościoła. Nie przypadkiem Domenico Lercaro podporządkował spuściznę testamentową ciężarowi eksponowania swoich dzieł sztuki albo w trybunach kościoła, albo w zakrystii, która pozostała siedzibą prestiżowej galerii sztuki, aż do realizacji reorganizacji układu wystawy w 1961 r. L najnowszym otwarciem galerii obrazów jest 1995 r., po zamknięciu trwającym piętnaście lat z powodu trzęsienia ziemi w Irpinie w 1980 r. Część galerii obrazów jest teraz umieszczona w zakrystii kościoła, inna w niektórych pomieszczeniach klasztoru umieszczonych na pierwsze piętro, do którego wchodzi się z pomarańczowego klasztoru.
Zachowane dzieła są wyświetlane w porządku chronologicznym i obejmują okres od początku XVI wieku do połowy XVIII wieku. Jednym z najstarszych obrazów jest Adoracja Trzech Króli autorstwa Andrei Sabatini da Salerno z 1513 r., Jednego z pierwszych malarzy południowych Włoch, który wykazał, że dobrze przyjęli lekcję Rafaela i Leonarda da Vinci. Wśród XVI-wiecznych dzieł wyróżniają się San Sebastiano Giuseppe Cesariego zwane Cavalier d'Arpino i Adoracja Trzech Króli Federico Zuccari; na uwagę zasługuje również Wyrok Piłata wywodzący się z ryciny Luca di Leidy i Salvatora Mundi z Bartholomaus Spranger. Madonna z Dzieciątkiem ze szkoły grecko-kreteńskiej pochodzi również z XVI wieku.
Dobrze reprezentowany jest neapolitański wiek XVII uchwycony zarówno w dominującym karawagizmie, jak w obrazach młodego Battistello Caracciolo i Jusepe de Ribera, którym zawdzięczamy absolutne arcydzieła kolekcji: pierwszym jest Chrzest Chrystusa, drugi to seria portretów apostołów św. Piotra, św. Pawła, św. Jakuba, do których prawdopodobnie dodano inne portrety, które później zniknęły lub zostały skradzione, św. Andrzeja i biczowanie Chrystusa. Galeria zdjęć szkoły w Parmie wzbogaca dwa arcydzieła Guido Reni Fuga w Egipcie i Incontro di Cristo z baptystą oraz dzieła Fabrizio Santafede i Giovanniego Bernardo Azzolino, których style nawiązują do toskańskiego manieryzmu. Szkice do fresków Mosè i Davida z monumentalnego kościoła Francesco Solimeny oraz prace Ludovico Mazzanti przedstawiające śmierć Ozii i wypędzenie Eliodoro są kopiami fresków wykonanych przez tego samego malarza dla kościoła Girolamini.
Podczas reorganizacji muzeum przeprowadzonej w latach dziewięćdziesiątych wprowadzono nowe prace; wśród nich są terakotowe popiersie San Filippo i dwa Pietas Sanmartino. Największa AA. VV, Galeria Girolamini, Elio De Rosa Editore 1995 ISBN nie istnieje, De Castris - Middione, Galeria Girolamini, Guida, Neapol, 1986