Galeria Prince of Naples to galeria handlowa w Neapolu położona między Akademią Sztuk Pięknych a Narodowym Muzeum Archeologicznym.

Obszar, na którym stoją galerie, od końca XVI wieku zajmowały tzw. „ziarna zboża”, czyli depozyt spichlerza miasta, którego tradycja chce zbudować według projektu architekta sztuki Giulio Cesare Fontana, który został powiększony w 1587 roku przez inżyniera Giovanniego Vincenzo Della Monica. Tam pracował jako główny inżynier od 1601 do 1602 Giovan Battista Cavagna (wspomagany również przez mistrza Giovan Giacomo Di Conforto) i to w tym okresie doły były połączone drugim złożem, zbudowanym w 1608 roku. Ich architektura była niezwykle nieregularna z powodu konformacji gleby. Pierwotny depozyt składał się z różnych zagłębień (w rzeczywistości dołów) i był otwarty w kierunku północ-południe za klasztorami San Giovanni Battista delle Monache i Santa Maria di Costantinopoli, a drugi, który miał cechy prostego magazynu, był rozciągał się od końca pierwszego do końca Largo del Mercatello.
Schyłek dołów zbożowych rozpoczął się na początku XIX wieku, wraz z zniesieniem monopolu reglamentacyjnego w 1804 r., więc struktura była wykorzystywana jako więzienie, magazyn i koszary wojskowe. W 1848 r., Przy okazji liberalnych innowacji, zamiast nowego Parlamentu zaproponowano ich wyburzenie, ale pomysł pozostał taki.
W 1852 roku Gaetano Genovese, architekt miejski, zaproponował rozbiórkę dołów zbożowych, aby umożliwić przedłużenie via Toledo do budynku muzeum. Propozycja została zastosowana, w rzeczywistości rozpoczęto prace rozbiórkowe budynków w okolicy, drzwi Konstantynopola zostały również zburzone w 1853 roku, a wejście na Fosse del Grano (obecnie Via Pessina) zostało otwarte 30 maja tego samego roku, ale po faza działalności, także w odniesieniu do projektów, prace zostały przerwane w 1856 r., być może z decydującym wpływem klasztoru Santa Maria di Costantinopoli, który był zaangażowany w jego ogród. Aż do upadku królestwa Burbonów próbowano wznowić przedsięwzięcie, prezentując inne projekty.
Wraz z Jednostką projekt rekonstrukcji obszaru przedstawiają architekci Nicola Breglia i Giovanni De Novellis, którzy w 1863 r. przestawili wejście na Fosse del Grano, które przyjęło nazwę „via Museo Nazionale” (obecnie Via Pessina), podczas gdy dla odbudowy budynku pojawiły się różne trudności natychmiast z powodu wielu opozycji. W 1868 r. Dwaj architekci zaprezentowali nowy projekt, który nawiązuje do układu urbanistycznego między Muzeum a Piazza Dante, który istnieje do dziś. Po udzieleniu zgody rozpoczęto prace. Otwarto także Via Bellini, która została zakończona na południu przed pałacem Rinuccini, własnością Barona Tommasiego, jednego z najbardziej opornych na przemiany, które początkowo wiązały się z jego pałacem.
Nawet na północy pojawiły się problemy, które uniemożliwiły koniec Via Bellini przed Muzeum. W ten sposób powstała konstrukcja portyku, który w 1869 roku zmieniono na galerię handlową z żelaznym i szklanym dachem. Prace nad montażem tego dzieła rozpoczęły się w 1870 r. Zawsze w ramach projektu Breglii i De Novellis, ale prace zostały zawieszone po pewnym czasie; po naprzemiennych okresach zaawansowania i zastoju (działało to tylko między 1873 a 1874 r.) prace budowlane zostały wznowione w 1877 r. i po kolejnym zawieszeniu ostatecznie ukończonym w 1883 r.
Tunel został zbudowany w murze, żelazna i szklana pokrywa. Składa się z trzech ramion, z których każde kończy się wyjściem. Planowano także budowę czwartego ramienia, ale nie można było go zbudować ze względu na obecność kościoła Santa Maria di Costantinopoli. Przed Muzeum Archeologicznym wyjście z galerii mieści się w dużym ganku. Warto zauważyć, że trzy wyjścia tunelu charakteryzują się schodami o różnej długości, ze względu na różnicę wysokości między różnymi drogami, na które zwrócona jest galeria.
Z powodu braku konserwacji i jej degradacji, w sierpniu 1965 roku zawaliła się fasada jej wejścia na Piazza Museo. Przez dwa lata nic nie zostało podjęte, oprócz wzniesienia dwóch barbakanów, aby podeprzeć galerię, która w każdym razie doznała poważnych obrażeń