Kościół św. Mikołaja Dobroczynności (to: Chiesa di San Nicola alla Carità) to kościół położony przy via Toledo, prawie w połowie drogi między Piazza Carità i Piazza Dante w Neapolu, Włochy.

Kościół został założony w 1647 r. dzięki darowiźnie około 6000 dukatów pobożnym pracownikom przez ówczesnego szlachcica, jako nagrodę za ich pracę opiekuńczą. Budynek kościoła, zaprojektowany przez Antonio Gisolfi Onofrio, został przerwany przez dżumę, która nawiedziła miasto w 1656 roku, i został ukończony w 1682 roku przez Cosimo Fanzago, który pracował pod patronatem kardynała Diego Innico Caracciolo di Martina. Kościół przeszedł różne rekonstrukcje. W XVIII wieku fasada została przebudowana przez Salvatore Gandolfo, według wzorów Francesco Solimeny. W ciągu dziesięciu lat francuskiej okupacji kościół został zdekonspirowany i mieścił Korpus Inżynierów. W 1843 r. Guglielmo Turi przywrócił strukturę.
W kościele znajdują się ciała malarza neapolitańskiego Bernardo Cavallino i ojca Antonio Torresa, którzy z polecenia pijarów wyróżnili się w służbie chorym z zarazy w 1656 r. Wszyscy członkowie Zakonu Pobożnych Robotnicy zmarli w wyniku kontaktu z zarażonymi, z wyjątkiem czterech mnichów, w tym ojca Antonio. Każdego roku w okresie Bożego Narodzenia odwiedzający mogą zobaczyć Presepes, należące do kościoła, w pokoju pod budynkiem.
Układ jest krzyżem łacińskim, z trzema nawami bocznymi i kaplicami bocznymi. Nawa ma serię fresków (1696) Francesco Solimeny, przedstawiających w lunetach życie św. Mikołaja, cnoty i apostołów. Namalował także Kazanie św. Pawła i św. Jana Chrzciciela (1697). Paolo De Matteis namalował San Nicola wydala Demony z drzewa (1712), które zdobi wejście do kościoła i Śmierć św. Mikołaja (1707), która znajduje się za ołtarzem. Ołtarz główny wykonany z polichromowanych kulek, aranżowany w 1743 r. Przez Antonio Troccola i zaprojektowany przez Mario Gioffredo. Kopuła była freskowana przez Francesco De Mura.
LeftChapel IContains trzy prace Paolo de Maio: ołtarz przedstawiający Małżeństwo Dziewicy i świętego Józefa, św. Karola Boromeusza i Sant'Andrea d'Avellino (św. Andrzeja z Avellino).
Kaplica IIIt jest najstarszą (1646) w kościele i poświęconą św. Mikołajowi z Bari. Zawiera XVII-wieczny ołtarz, św. Mikołaja z Bari, biskupa Myry, cykl fresków Nicoli Marii Rossi przedstawiający Ojca Przedwiecznego, trzy obrazy o cudach św. Mikołaja autorstwa Francesco De Mury i Rossiego; i freski na kopule (1729) De Mury.
Kaplica IIID poświęcona aniołowi stróżowi, przedstawiona na ołtarzu Giovan Battisty Lamy (ucznia Giordano), w kaplicy znajdują się dwa obrazy Petera Bardellino: św. Franciszka z Paoli i Apollonii :.
RightChapel INa ołtarzu znajduje się Trinity autorstwa Nicoli Marii Rossi, a na ścianach bocznych znajdują się dwa obrazy Giacinto Diano (ucznia De Mury) przedstawiające wyjazd i przybycie Tobiasza. W tej kaplicy mieści się także XVII-wieczne popiersie Carlo Carafy i jego woskowa maska ​​śmierci.
Kaplica II Kaplica nazywa się „krucyfiksem”, ponieważ mieści się w niej drewniany krzyż autorstwa Nicoli Fumo z końca XVII wieku. Na ścianach bocznych znajdują się dwa obrazy Leonarda Pozzolano (ucznia Solimeny), przedstawiające Santa Maria Maddalena i San Giovanni Evangelista.
Kaplica IIIT kaplica, pierwotnie poświęcona św. Ołtarz autorstwa De Mura został ponownie poświęcony św. Liborio w 1773 r. Dwa boczne płótna, również autorstwa De Mury, przedstawiają św. Michała Archanioła i Archanioła Rafała :.
Transept Cykl fresków D'Alessio Elia zdobi transept. Płótno po lewej stronie ołtarza autorstwa Solimeny przedstawia Dziewicę między św. Piotrem i Pawłem (1684). Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny na św. Elżbiecie na drzwiach zakrystii znajduje się w De Mura, podobnie jak Adoracja Pasterzy umieszczona po prawej stronie transeptu.
Vincenzo Regina, Le chiese di Napoli. Viaggio indimenticabile attraverso la storia artistica, architettonica, letteraria, civile e spirituale della Napoli sacra, Newton e Compton editore, Napoli 2004, Napoli sacra. Guida alle chiese della città, Napoli (1993–1997)