Kościół Wniebowstąpienia Pańskiego w Chiaia jest kościołem w Neapolu, położonym w rejonie Chiaia, od którego bierze swoją nazwę.

Został zbudowany w XIV wieku, na bagnistym terenie (do tego stopnia, że ​​początkowo nazywany był kościołem Wniebowstąpienia w plaga neapolitana), pod panowaniem Roberta z Andegawenii i został powierzony porządkowi Celestini. Tablica upamiętnia jego założyciela Niccolò di Alife.
Pomimo odpustów udzielonych najpierw przez papieży Klemensa VI, a potem Urbana VI, kościół popadł w ruinę, a przylegający klasztor został stopniowo opuszczony przez mnichów, aż w 1622 r. został odbudowany przez ex voto utrwalony przez ówczesnego szlachcica z definitywną reorganizacją Cosimo Fanzago w 1645 r.
Kościół ma fasadę z trzema łukami, do wnętrza z centralnym greckim planem krzyża z polichromowanymi marmurowymi dekoracjami i prostokątną absydą , zdominowany przez kopułę.
Wśród zachowanych w nim dzieł musimy wspomnieć o obrazach Luki Giordano Sant'Anny i Dziewicy oraz płótnie Alfonso ze Spingi San Giuseppe i Angeli.
Interesujący jest również ołtarz Luca Giordano, który przedstawia utratę niebiańskiego tronu Lucyfera i jego wygnanie z Raju przez Świętego Michała.
W zakrystii wystawiane są cztery obrazy z początku XVIII wieku, wykonane przez neapolitańskiego Giovana Battistę Lamę i przedstawiające historie św. Piotra Celestino.
Po lewej stronie kościoła znajduje się starożytny klasztor braci Celestini, który później został przekształcony przez Burbonów w żandarmerię.
Vincenzo Regina, Kościoły Neapolu. Niezapomniana podróż przez artystyczną, architektoniczną, literacką, cywilną i duchową historię świętego wydawnictwa Neapol, Newton i Compton, Neapol 2004.