Kaplica Królewska Wniebowzięcia NMP (lub Kaplica Palatynów) to kaplica znajdująca się w pałacu królewskim w Neapolu.

Poświęcony Wniebowzięciu, został zbudowany w połowie XVII wieku według projektu Cosimo Fanzago i był centrum neapolitańskiego życia muzycznego między XVII a XVIII wiekiem. Podczas rekonstrukcji Antonio de Simone i Gaetano Genovese z pierwszej połowy XIX wieku pierwotna barokowa struktura pozostała niezmieniona, ale dekoracja została radykalnie zmieniona.
Cammarano ma w absydzie drewniany keson z obrazami przedstawiającymi Ojca Przedwiecznego między Jezusem Chrystusem, Dziewicą i Ewangelistami, aniołami i aniołkami, inspirowanymi sztuką bizantyjską, wraz z alegoriami Wiary, Nadziei, Religii i Miłosierdzia oraz aniołów celebrujących gałązkami oliwnymi i palmami w fałszywej opasce z marmuru. Zamiast tego architekt de Simone jest odpowiedzialny za spektakularną drewnianą konstrukcję pomalowaną w fałszywy marmur, która przekształciła całą absydę. Ale centralnym punktem kaplicy jest z pewnością barokowy ołtarz Dionisio Lazzari, zbudowany w 1674 r. Dla kościoła Santa Teresa degli Scalzi i przewieziony do kaplicy królewskiej przez Gioacchino Murata. Jest to cenna praca w złoconym brązie, kamieniach półszlachetnych, agatach, lapis lazuli, onyksie, jaspisach i ametystach.
Kościół zachowuje także cenny Presepio z Banco di Napoli, zmartwychwstałego Chrystusa w złoconym brązie i przypisany Vinaccii, San Michele, który niszczy demony nieznanego autora Trapani, dwa brązowe płaskorzeźby i agat Francesco Righetti przedstawiający Ferdinando di Castile i Francesco di Paola, a na koniec planeta w biało-różowym pekinie podarowana przez Ferdinando di Borbone i opatrzona jego inicjałami.
, Pałac sztuki sakralnej. Kaplica Królewska Neapolu i jej wyposażenie, dziedzictwo sztuki dekoracyjnej, Ed. Typographical Art, Neapol 1989.