San Paolo Maggiore to kościół bazyliki i miejsce pochówku Gaetano Thiene, znany jako Święty Kajetan, założyciel Zakonu Kleryków Regularnych (lub Teatynów). Znajduje się na Piazza Gaetano, około 1-2 przecznic na północ od Via dei Tribunali.

Kościół w stylu barokowym znajduje się w miejscu świątyni Dioscuri z I wieku. Kościół został zbudowany na ruinach tej świątyni. Kościół zajmował teren za świątyniami pronaos. Przednia część tego ostatniego, w tym sześć kolumn i trójkątny tympanon, była widoczna do 1688 r., Kiedy została zniszczona przez trzęsienie ziemi. Obecny kościół zawiera dwie korynckie kolumny ze starożytnego gmachu. Stoją niezgrabnie z przodu, połączone delikatną belką wystającą z fasady. Kościół wzniesiony tutaj w VIII-IX wieku był poświęcony św. Pawłowi, aby świętować zwycięstwo w 574 r. Księstwa Neapolitańskiego przeciwko grabieżowi Saracenów.

W 1538 r. budynek został przekazany św. Kajetanowi i jego zakonowi teatynów. Kajetan przebywał w Neapolu przez sześć lat, pracując nad budową swojego zamówienia. Ksiądz Theatine i architekt Francesco Grimaldi zaprojektowali sąsiedni dom na zamówienie. Na początku lat osiemdziesiątych XVIII wieku ogólna rekonstrukcja kościoła rozpoczęła się od wzniesienia transeptu i wielobocznej absydy. Potem nastąpiła nawa zbudowana przez Giana Battistę Cavagniego. Nawy zaprojektowane przez Giovan Giacomo di Conforto pochodzą z 1625 roku. W trakcie budowy budynek został ozdobiony i upiększony, zwłaszcza przez Massimo Stanzione, który namalował sufit nawy serią płócien przedstawiających wydarzenia z życia św. Pawła. Z okazji kanonizacji założyciela Zakonu, św. Kajetan, Dionisio Lazzaro, bezskutecznie połączył fasadę z kolumnami świątyni za pomocą ściany, co spowodowało, że budynek rozpadł się w 1688 r. stulecia, m.in. Domenico Antonio Vaccaro i Francesco Solimena, którzy ponownie wykorzystali elementy marmurowe ze starożytnego gmachu na nowy chodnik i pilastry nawy.

Kościół został poważnie uszkodzony przez alianckie bombardowania w 1943 r., które spowodowały niemal całkowite zniszczenie fresków Massimo Stanzione.

Wnętrze jest na planie krzyża łacińskiego. Nawa ma pozostałości fresków Stanzione przedstawiających Historie św. Paweł i Piotr. Inne freski Francesco Solimeny można zobaczyć w zakrystii. W nawie znajduje się również pomnik Anioła Stróża (1712) autorstwa Domenico Antonio Vaccaro. Godne uwagi, zwłaszcza ze względu na ich marmurowe dekoracje, są kaplice Firrao di Sant'Agata i Madonna della Purità, obie pochodzące z XVII wieku. Główny ołtarz został wyrzeźbiony w latach 1775-1776 według projektu Ferdinando Fugi.

Klasztor został zbudowany w czasie rekonstrukcji teatynów pod koniec XVI wieku, zajmując dawną świątynię pogańską. W przedsionku znajdują się kolumny zaczerpnięte z dawnego kościoła paleo-chrześcijańskiego; sam klasztor ma kwadratowy plan, w środku którego znajduje się studnia wsparta na małych kolumnach.

Zniknęły freski na ścianach, z których jeden przypisano Aniello Falcone.