Kościół, zwany także Madonna del Paradiso lub Paradisino, powstał w oparciu o projekt architekta Giovanniego Guerry i został zbudowany w 1596 roku w pobliżu fontanny Paradiso przypisywanej najlepszej wodzie w mieście.

Przydzielony odpowiednio do Theatines (1604), boso karmelitów (1638), Obserwujących Minorytów (1808) i Kongregacji Dzieci Jezusa (1819), ten kościół znajduje się obok Provvidenza, który w 1844 r. książę Francesco IV nazwał odpowiedzialnym za Instytut Głuchoniemych.

Wnętrze ma pojedynczą nawę zwieńczoną drewnianym kasetonowym sufitem z XVII wieku, ozdobionym i namalowanym przez Camillo Gavassetiego, Alessandro Bagniego i Marco Meloniego.

W fałszywym transepcie znajdują się dwa ołtarze w rzeźbionym, złoconym drewnie, dzieło Matteo Cuppiniego między 1694 a 1698; na prawej stronie znajduje się „Saint Joseph's Dream” Michele Desubleo.