Wieża Velasca (Torre Velasca), symbol Mediolanu w pośpiechu na rzecz rozwoju i wzrostu gospodarczego, wyraża całą siłę i włoski racjonalizm lat powojennej odbudowy. Został wzniesiony w dawnej dzielnicy mieszkalnej, po długich badaniach mających na celu dostosowanie ciasnych przestrzeni placu, który go gościł. Również styl architektoniczny jest wyrazem projektu. Znany jako „neo-wolność”, z jednej strony sugerował XIX-wieczne budynki, z drugiej zaś boom gospodarczy nadchodzącej dekady. Ten całkowicie włoski projekt nie tylko podążał za zasadami estetycznymi związanymi z „cudem gospodarczym”, ale także ustanowił harmonijną relację z miejskim profilem miasta, wznoszącym się wysoko z innymi budynkami, takimi jak katedra (Duomo) i Castello Sforzesco (Sforza Zamek).
Pierwsze osiemnaście pięter (106 metrów wysokości) sklepów i biur. Pozostałe piętra, aż do dwudziestego szóstego, zajmują mieszkania i są większe niż dolne piętra, nadając wieży charakterystyczny „grzybowy” kształt. W sumie jest osiemset mieszkań.
Projekt był pierwotnie oparty na konstrukcji z ramą stalową (zgodnie z kulturą wieżowców w Ameryce Północnej). Jednak w ostatecznej konstrukcji zastosowano bardziej „tradycyjną” strukturę zbrojonego betonu, która lepiej pasowała do mediolańskiego kontekstu metropolitalnego tamtych lat. Wstępne badanie zlecone przez nowojorską firmę wykazało, że nie można go zbudować ze stali, biorąc pod uwagę stan technologii włoskiego przemysłu żelaza i stali w tym czasie.
Torre Velasca jest jednym z miejsc filmu Il Vedovo Dino Risi z Alberto Sordi i Francą Valeri. Ze względu na bardzo nietypowy kształt został ochrzczony „wieżowcem z szelkami”.
Torre Velasca został zaprojektowany i zbudowany w latach 1956-1958 przez grupę architektów B. B. P. R (Banfi, Barbiano di Belgiojoso, Peressutti, Rogers). Kształt wieży jest naprawdę niezwykły, ponieważ niższe poziomy zajmują mniej miejsca w porównaniu z górnymi poziomami, co nadaje budynkowi kształt grzyba. Zasadniczo architekci chcieli nadać mu wygląd podobny do wielkich średniowiecznych wież, integrując go doskonale z budynkami w historycznym centrum Mediolanu.
Zaprojektowany i zbudowany w latach 1956–1958 przez Società Generale Immobiliare, zbudowany w dzielnicy mieszkalnej, w której kiedyś znajdowało się jezioro, został zniszczony przez anglo-amerykańskie zamachy bombowe w 1943 roku. i stał się jednym z najbardziej znanych symboli.