To ulica witryn sklepowych luksusu i elegancji. Tutaj można znaleźć najlepsze etykiety, a także biżuterię i markowe zegarki. Krótko mówiąc, jest to żywy symbol „Made in Italy”, który przyciąga turystów i turystów z każdej części świata. Ulica w swej istocie jest synonimem bogactwa, dobrego smaku i elegancji. To główne drzwi wszystkich wielkich stylistów. Witryny sklepowe na tej ulicy są odbiciem świata, który stale się odnawia i jest zawsze pokazywany przy okazji wielkich parad modowych organizowanych w mieście. To właśnie podczas tych wydarzeń, w okresie świetnych pokazów mody, ulice „Fashion Quad” zdobią modele z całego świata, symbol stylu i piękna. W sklepach Via Montenapoleone asystenci sklepowi znakomicie przyjmują rolę aktorów: atrakcyjnych, grzecznych i pełnych troski dla swoich ciekawych i często wymagających klientów. Odrzutowiec tutaj znajduje powołanie, którego nie można zaprzeczyć. Przyciągają ich etykiety, klimat i klimat Mediolanu, a także estetyka, która jest zawsze dynamiczna i aktualna i przenika ten wyjątkowy zakątek świata. Via Montenapoleone, która obecnie błyszczy swoimi kuszącymi wystawami okiennymi, znajduje się na trasie starych rzymskich murów z III wieku naszej ery.
Jego nazwa pochodzi od tytułowej instytucji finansowej, która znajdowała się w obecnym N. 12, zbudowanym w czasach napoleońskich w celu zarządzania długiem publicznym.
Życie wielu ważnych postaci związane jest z Via Montenapoleone w Mediolanie, co można zobaczyć po nazwach i tablicach na niektórych starych budynkach.
Tommaso Grossi, notariusz, poeta i pisarz mieszkał i zmarł w N. 1. Naprzeciwko, w neoklasycznym Palazzo Taverna, największy poeta Mediolanu, Carlo Porta, mieszkał i zmarł w 1821 r., aw 1901 r. król Vittorio Emanuele otworzył pierwsza włoska siedziba Automobile Club na ulicy.
Palazzo Marliani, przy N. 12, był jedną z najbardziej okazałych rezydencji miasta, odrestaurowaną przez architekta Giuseppe Piermarini. Całkowicie przebudowany w 1900 roku przez architekta Balossiego na gospodarza Reale Compagnia di Assicurazione, nie został doceniony przez mediolańczyków, którzy w dialekcie ukuli termin baloss, który oznacza „łajdak”.
Zbliżając się do Via Manzoni natrafiamy na Palazzo Melzi i Canonica di San Francesco di Paola, dawny klasztor stłumiony w 1800 roku: te miejsca były odwiedzane przez Giuseppe Verdiego, który, jak się uważa, tworzył Nabucco na dużych organach.