Corso Como to deptak handlowy w centrum Mediolanu. Około 280 metrów długości łączy Piazza XXV Aprile ze stacją Porta Garibaldi. Można go uznać za jeden z najważniejszych segmentów dzielnicy Garibaldi. Przez plac jest połączony z południem z Corso Giuseppe Garibaldi, z którym tworzy długą promenadę dla pieszych, która biegnie wzdłuż dzielnicy San Marco zbliżającej się do Brera.
Corso Como było dawniej pierwszym odcinkiem drogi Comasina, przerwanym przez budowę obiektów kolejowych (1865) i skierowanym na równoległą Via Farini. Kolej podzieliła Corso Como i Isola District (dosłownie „wyspę”), połączoną przejściem dla pieszych.
Dzielnica wokół Corso Como została zurbanizowana w latach 1860-1880, wraz z otwarciem nowych dróg i budową mieszkań robotniczych zmieszanych z obszarami przemysłowymi i rzemieślniczymi.
Po II wojnie światowej obszar ten był zaangażowany w ambitny projekt Centro, który miał obejmować całkowite wyburzenie starych zniszczonych budynków, które miały zostać zastąpione przez nowoczesne budynki biurowe i wysokiej jakości rezydencje. Projekt został jednak tylko częściowo ukończony wraz z budową nowej stacji Garibaldi (która zastąpiła starą Porta Nuova) oraz niektórych budynków wzdłuż Via Melchiorre Gioia, w tym wieżowca Comune w 1966 roku. Corso Como pozostawało w stanie rozkładu, szczególnie na północy, patroszony i nigdy nie odbudowany, używany przez wiele lat jako parking. Od lat dziewięćdziesiątych Corso Como przeszło poważne zmiany, polegające na renowacji wielu budynków i otwarciu licznych miejsc, które tworzą tzw. Mediolan do picia. W 2000 r. Obszar został zamknięty dla pieszych.
Po części Corso Como będzie zaangażowany w projekt Porta Nuova, w tym nowe budynki, takie jak kompleks mieszkaniowy Munoz i amp; Albin i dwór Green Corso Como.
Odnowiona jakość ulicy jest również wspierana przez restrukturyzację budynku Alleanza Toro przy północnym wejściu i nowego chodnika Piazza XXV Aprile przy południowym wejściu. Z Corso Como jest teraz możliwy dostęp do nowego kompleksu Porta Nuova drogą (Via Vincenzo Capelli), która łączy go z podium, okrągłym placem 6 metrów nad poziomem ulicy, otoczonym wieżami Pelli, stąd okolica Isola i przez most dla pieszych z widokiem na Melchiorre Gioia, nową dzielnicę zbudowaną na terenie dawnego Varesine.
Obecnie droga jest strefą dla pieszych i jest jednym z głównych obszarów nocnego życia Mediolanu. Znajdują się tu bardzo znane kluby disco: Hollywood Milan, Loolapaloosa, Executive Lounge Milan i Shocking Club, aw pobliżu Tocqueville, Lotus i Eleven.
Nawet bar w salonie stanowią integralną część nocnych klubów w Mediolanie. W kurorcie znajdują się dwie słynne restauracje: hiszpańska restauracja Ganas i Cucine delle Langhe, często zatłoczone przez celebrytów podczas tygodnia mody. Słynna anegdota przypomina, że ​​w jednej z tych restauracji był tak pełny, że nawet Catherine Zeta-Jones nie dostała stolika.
Pod numerem 10 Corso Como leży słynna Galleria Carla Sozzani, a południowym krańcem, na Piazza XXV Aprile, był Emerald Theatre, zabytkowy i ważny teatr w Mediolanie (obecnie zamknięty).
W tej samej okolicy, przy Viale Pasubio i kilkadziesiąt metrów od kursu, budowana jest nowa siedziba Fondazione Feltrinelli zaprojektowana przez Herzoga (otwarcie w 2015 r.).
Od 2012 roku Corso Como jest gospodarzem Fuorisalone.