Kościół Santa Maria w San Celso, pierwotnie antyczne sanktuarium w Mediolanie, znajduje się na Corso Italia.
Wnętrze kościoła jest wyraźnym świadectwem renesansu w XVI wieku w Mediolanie. Na wewnętrznych ścianach budynku zdobią liczne dzieła ołtarza i freski; Antonio Campi, Bergognone i Giulio Cesare Procaccini należą do artystów, którzy wzięli udział w jego dekoracji. Pierwotny projekt architektoniczny przewidywał kościół z okrągłym planem piętra i dlatego pierwszą część, która ma zostać zbudowana, stanowi ośmioboczna kopuła ozdobiona 12 posągami z terakoty autorstwa Agostino De Fondulisa.
W 1506 r. dokonano modyfikacji wcześniej istniejącego planu z 1494 r. (przeprowadzonego przez Amadeo). Dodano trójnawowy korpus podłużny i wprowadzono prezbiterium i ambulatorium w kształcie wielokąta, oparte na modelu Duomo (katedra).
Po prawej stronie sanktuarium można zobaczyć pozostałości kościoła San Celso, częściowo rozebranego w XIX wieku, aby oświetlić Santa Maria dei Miracoli: obecna fasada, zaprojektowana przez Luigiego Canonica, pochodzi z 1851 r. 54.
Przez stulecia mediolańskie panny młode tradycyjnie nosiły bukiet kwiatów na posągu Najświętszej Maryi Panny wystawionym w kościele, zaraz po ślubie.
Obrazy o wielkiej wartości artystycznej, takie jak „Battesimo di Gesù” („Chrzest Jezusa”) Gaudenzio Ferrari i „Caduta di San Paolo” („Upadek św. Pawła”) Moretto da Brescii. Szczególnie interesujący jest piękny ołtarz Paris Bordone w prawym transepcie i chór ozdobiony straganami zaprojektowanymi przez różnych artystów; drewniana mównica została zaprojektowana przez Giuseppe Meda.