Jest to kościół bardzo niezwykły na wiele sposobów. Znajduje się przy Via Brolo, pomiędzy Verziere, jednym z miejskich targów owocowo-warzywnych, a Piazza Santo Stefano. Kościół i sanktuarium pochodzą z XIII wieku, kiedy obok zbudowano ossary do wykorzystania jako część cmentarza dla zmarłych w pobliskim szpitalu „Brolo”. Obie struktury zostały poważnie uszkodzone w 1642 r., Kiedy zawaliła się dzwonnica przyległego kościoła Santo Stefano. Ossary zostały naprawione, a kościół został odbudowany przez Andreę Biffi w 1679 roku. Dzisiejsze atrium zaprojektował Carlo Giuseppe Merlo, jeden z architektów pracujących w Veneranda Fabbrica del Duomo (firmie, która zbudowała katedrę). Prace rozpoczęto w 1712 r., A zakończono w 1750 r.
Na zewnątrz budynek nie jest szczególnie dramatyczny, ale mimo to interesujący ze względu na swoją architekturę. Jednak prawdziwym celem tej lokalizacji jest ossary-chapel. Jest to mała kaplica o planie kwadratu, z małym, dekoracyjnym ołtarzem otoczonym wotami i relikwiami. Sufit składa się z małej freskowej kopuły z aniołami i chmurami na błękitnym tle. Ściany kaplicy pokryte są ludzkimi kościami, prawdopodobnie od ludzi, którzy zginęli w szpitalu San Barnaba w Brolo, ofiarach zarazy. Inne szczątki mogły pochodzić z XVI-wiecznych cmentarzy, które później zostały stłumione. Czaszki zamknięte w sekcjach powyżej części zewnętrznej to jeńcy skazani na śmierćSan Bernardino alle Ossa jest znany jako „najbardziej podobny do Piemontu kościół w Mediolanie” ze względu na barokowo-rokokowy styl. Wśród XVI-wiecznych płócien znajdują się wizerunki świętego Lucia, patrona serowarów, których Bractwo znajduje się w tym kościele. Według legendy, 2 listopada, w dzień zmarłych (Wszystkie Dusze), kości małej dziewczynki po lewej stronie ołtarza wracają do życia, prowadząc wszystkie inne szkielety w rodzaju danse macabre.