Znany również jako kościół Immacolata, jest drugim co do wielkości kościołem po katedrze w Mesynie. Założony w 1254 r. Znajduje się przy Viale Boccetta.

Kościół był wielokrotnie przebudowywany. W 1884 r. Budynek został zniszczony przez wielki pożar. Z powodu pożaru utracono wiele dzieł sztuki i tylko posągi św. Franciszka z Niepokalanej i św. Antoniego zostały uratowane przed ogniem.

Po trzęsieniu ziemi w 1908 r. odbudowano je ponownie. Kaplica została poświęcona św. Antoniemu z Padwy. Rzeźba świętego pozostała tutaj, a kaplica została zbudowana w celi, w której mieszkał. Posąg, który został mu poświęcony, został znaleziony pod gruzami i strzeżony w Muzeum Regionalnym do czasu ukończenia budowy. Został on później umieszczony w kwietniku na tyłach apsyd w 1990 r. Odbudowa kościoła, która nadała mu oryginalną prostotę i piękno, rozpoczęła się w 1926 r. I została otwarta w 1928 r. Po bombardowaniach drugiej wojny światowej , został ponownie odrestaurowany, a prace zakończyły się w 1954 r.

We wnętrzach przez wieki istniały pomniki grobowe króla Fryderyka III Aragońskiego, jego matki Elżbiety i jego synów (William i John ); groby zostały później zjednoczone w jednym mauzoleum w 1554 r. przez wicekróla de Vegę.

Ma tylko jedną nawę, prawdopodobnie prowansalską, a sufit jest drewniany. Sanktuarium, w porównaniu z poziomem nawy, ma trzy półkoliste absydy z żebrowanymi basenami. W ścianach znajdują się kaplice, wprowadzone szerokimi łukami. Portale, różowe okno fasady i absydy (odbudowane po trzęsieniu ziemi) są oryginalne. Jeśli miałeś okazję podziwiać obraz La Pietà, który Antonello da Messina namalował w 1475 roku, a teraz jest wystawiony w Muzeum Correr w Wenecji, zdajesz sobie sprawę, że kościół św. Franciszka z Asyżu ma swój oryginalny styl, jak widać w tło, na którym wydaje się, że wieki nigdy nie minęły!