Dodany do twojego przewodnika
Dodaj do twojego przewodnika
Dane geologiczne i paleośrodowiskowe wskazują, że w starożytnej epoce brązu (ok. 1800 rpne) jezioro o naturalnym pochodzeniu rozwinęło się wzdłuż rzeki Mincio, poniżej obecnego miasta Mantua. Jednak obecny układ jezior Mantui został stworzony w 1190 roku przez inżyniera z Bergamo Alberto Pitentino. Będąc tymi pracami hydraulicznymi, pomnikiem inżynierii wodnej, mającymi ponad osiem wieków, jesteśmy przekonani, że jeziora Mantui są również „naturalnymi jeziorami” zamiast sztucznych barier rzecznych.
Jezioro Paiolo zostało wysuszone w połowie XVIII wieku, więc miasto Mantua stało się półwyspem.
Od 1984 r. jeziora Mantui są integralną częścią Parco del Mincio.
Jezioro Superior jest największym z trzech pod względem powierzchni i objętości i jest regulowane na wysokości 18 m s. l. m, około trzech metrów wyżej niż jeziora Inferiore i Mezzo, do drugiej z których jest połączona przez konstrukcję nośną Vaso di Porto lub Vasarone. Ta zapora stworzyła formację Jeziora Górnego, atakując ryzyko zalania. Z czasem zapora ta została określona jako Ponte dei Molini, która wzięła swoją nazwę od dwunastu młynów, z których każdy poświęcony był Apostołowi, który wykorzystywał kilka metrów przerwy między jeziorami do celów produkcyjnych. Most został przykryty od XV wieku i kilkakrotnie remontowany do 1944 roku, kiedy został zniszczony przez nalot. Został przebudowany w formie nasypu z funkcjami hydraulicznymi oraz podparciem drogi i linii kolejowej. Projekt wykorzystania skoku w celu produkcji energii elektrycznej oczekuje obecnie na realizację.
Jezioro znajduje się na terytoriach gmin Mantua, Porto Mantovano i Curtatone i jest włączone do rezerwatu „Valli del Mincio” (1,426 ha), który został ogłoszony rezerwatem przyrody przez region Lombardii w dniu 11.10.1984. Oficjalna lista chronionych obszarów przyrodniczych. W miesiącach letnich kwiaty Lotus Flower (nelumbium nucifera) rosnące w dużych pływających kwietnikach składających się z zielonych liści o średnicy nawet jednego metra, na których wyrastają duże białe i różowe kwiaty. Jego wprowadzenie do Lake Superior było spowodowane przez Annę Marię Pellegreffi, młodą absolwentkę nauk przyrodniczych na Uniwersytecie w Parmie, która zajęła się przeszczepem kłącza w 1921 r.
Czy jesteś mieszkańcem? Co sądzisz o Upper Lake?
Zaloguj się, aby to zasugerować!