Villa Ducloz-Dianda to okazały dom położony przy Via Matteo Civitali, 234. Według historyka P. Campettiego willa została zaprojektowana przez architekta Gaetano Orzali na zlecenie Luigiego Ducloza de Piazzoniego w 1903 roku. Architekt Orzali, syn Modesto Orzali, twórca prac budowlanych, pracował w Toskanii do 1915 r., później przeniósł się do Genui, gdzie otworzył profesjonalne studio. Projekty realizowane w Lukce pochodzą z okresu od końca XIX wieku do około 1915 roku. Około 1910 r. Budynek stał się właścicielem Emilio Diandą, który w 1911 r. Poprosił o pozwolenie na wykonanie polichromii zwieńczonej rombowymi motywami na dwóch fasadach bocznych, zgodnie z główną fasadą zwróconą przez Civitali, zgodnie ze wskazaniem projektanta architekta Gaetano Orzali. W tym okresie stajnia jest również rozbudowywana i wybudowano szklarnię na wschód od ogrodu. W 1939 roku willa została rozbudowana z tyłu projektu geodety Aristide Berrettiniego, zawsze na zlecenie Emilio Diandy. Kompleks jest jednym z najważniejszych przykładów architektury wolnościowej zachowanej w mieście Lucca. Bogata i elegancka konfiguracja opracowana na dwóch piętrach, willa wznosi się w rozległym i bujnym ogrodzie, który dzięki swojej obecności określa kontekst architektoniczny willi, które powstały na początku XX wieku wzdłuż Viale Civitali, dlatego też ulica delle Ville, w pół-peryferyjnej dzielnicy San Marco, w pobliżu murów miejskich. Główną cechą willi jest obecność na froncie zachodnim pionowego ciała wzniesionego ponad dachem pierwszego piętra i zaawansowanego centralnego korpusu odpowiadającego zadaszonej werandzie na parterze. Sześciokątna weranda charakteryzuje się dwoma bocznymi drzwiami wejściowymi i pięcioma oknami ozdobionymi motywami kwiatowymi z kutego żelaza. Dach jest częściowo płaski i częściowo pawilon z płaszczem z płytek Marsylii. Również na głównej fasadzie, naprzeciwko Via Civitali, na pierwszym piętrze znajdują się dwa okna i centralne drzwi łączące taras nad werandą. Okna ozdobione są polichromowaną majoliką, podobnie jak opaska pod okapem, a drzwi są otoczone szczególnym motywem kwiatowym o francusko-belgijskim smaku w wyborze motywu słonecznika. Na czterech rogach umieszczone są symetrycznie dekoracyjne elementy, natomiast strona zachodnia otoczona jest balustradą z kutego żelaza. Pozostałe elewacje charakteryzują się szeregiem wyrównanych okien i francuskim oknem po północnej stronie ogrodu, który prowadzi przez pergolę do małego artefaktu z kopulastym dachem wspartym na szeregu małych kolumn. Elementy architektoniczne ogrodu są liczne i mają znaczną wartość. Jeszcze kilka lat temu w ogrodzie rosły dwa majestatyczne, monumentalne drzewa pochodzące z budowy willi. Jedna z dwóch roślin, duża araukana araukarii, zmarła i została ubita krótko przed rokiem 2000. Nawet dzisiaj można zobaczyć piękny czerwony buk (Fagus sylvatica rubra) o obwodzie ponad czterech metrów.