Co warto zobaczyć w Calci

Certosa di Calci

Certosa di Calci, założona w 1366 roku, znajduje się około 10 kilometrów od Pizy i znajduje się w dolinie zwanej "Valle Graziosa". W Karcie Calci, życie w pustelni i cenobicie, czyli miejsca samotności i życia zbiorowego, są tłumaczone z dwóch podstawowych elementów architektonicznych: komórki i kościoła. Jego obecny wygląd został całkowicie odnowiony i przekształcony w okresie baroku i pod koniec XVIII wieku, to okres, podczas którego najzdolniejsi artyści XVIII wieku wzbogacił Certosa. Carrarese Maestrances pracował na fasadzie i we wnętrzu, niezwykle bogaty w freski, polichromowane marmury i stolarkę. Trzy krużganki, klasztor, stolica i duży krużganek, zdobią łukowate łuki oraz ciche i sugestywne karetki pogotowia. Pośrodku fontanna dzieli renesansowy ogród, nawiązujący do komórek mnichów kartuzów, słynących z cierpliwości i troski o ich dzieła powstałe na polu artystycznym, naukowym i literackim. Ostatni mnisi opuścili Certosę w 1972 roku i od tego czasu, dzięki kompleksowym wypełnieniom, odwiedzano komórki (każdy z małym ogrodem i laboratorium do pracy ręcznej), krużganki, loggie, refektarz, kościół, Rozdział i biblioteka zawierająca wiele rękopisów i starożytnych tekstów; i wciąż pensjonat, młyn, stodoła, apteka, mieszkanie klasztoru i wielkiego księcia.

Pieve di Calci

Parafia św. Jana Ewangelisty i Ermolao, datowana na koniec XI wieku, została zbudowana z woli arcybiskupa Daiberto i została ukończona dzięki wspaniałej hrabinie Matilde z Toskanii. Posiada fasadę w stylu romańsko-pisańskim podzieloną przez dwa rzędy ślepych łuków o geometrycznych motywach typowych dla architektury w Pizie. Po lewej stoi chropowata, niedokończona cegła, kamień i cegła. Na wysokiej pozycji, po tej samej stronie, jest starożytna głowa, być może Giove Amona. Wnętrze jest oznaczone trzema nawami, przedzielonymi granitowymi kolumnami, zakończonymi jońskimi kapitelami i Koryntami. Z zainteresowaniem odnotować marmurowy ołtarz Carrary, Madonnę z Dzieciątkiem wśród świętych Ermolao i Francesco (sanki z XVIII wieku) i chrzcielnicę, składającą się z czterech umywalek, wykutych w monolitycznym bloku z marmuru i ozdobną reliefów (dzieło szkoły Biduino z XII wieku).

Museo di Storia Naturale e del Territorio

Muzeum mieści się w prestiżowym kompleksie Certosa di Calci, bogate w historyczne, artystyczne, architektoniczne, odwiedził niezależnie lub zintegrowany naturalistycznych sektorach wystawienniczych. sektory produktów, hostowane w siedzibie „drobne”, a usługa Certosa, są jednak duże znaczenie historyczne - architektury, na przykład, po prostu przytoczyć kilka przykładów, do młyna z oliwek, lokalne muzeum i dzisiaj wejście sklep, dziś Galeria historyczna. Poszukiwane przez Ferdynand I Medyceusz na końcu '500, Muzeum Historii Naturalnej i terytorium jest teraz spoczywa na Uniwersytecie w Pizie Center. I „aktywny obiekt badań naukowych ze szczególnym naciskiem na aspekty regionalne i systematycznych nauk przyrodniczych. Działania edukacyjne Muzeum obejmuje wszystkie okręgi szkolne, kształcenia ustawicznego, szkolenia dla nauczycieli i kształcenia zawodowego operatorów Muzeów. Muzeum oferuje różnorodne wycieczki. Setki okazów zoologicznych, minerały i skamieniałości są narażone na około 4000 metrów kwadratowych pomieszczeń i tuneli na trzech piętrach. Materiał uporządkowane według głównie systematyczny i filogenetycznych; niektóre pokoje przyjmują tematyczne wystawy, a inne są poświęcone czasowym wystawom. Obecnie odwiedzane są historyczna galeria, nowa Galeria Minerałów i galerie gady, płazy, drapieżne, Xenartri, torbacze, stekowce, nietoperze, owadożerne, naczelne i waleni, że „w porównaniu kręgowców” i „pokój Ewolucja waleni” stała ekspozycja „Dawno temu człowiekowi”, trójwymiarowa galeria „Throwback” podróż od 500 milionów lat Monti Pisani, salach niedawno otwartym akwarium. Muzeum posiada również wzbogaciły paleontologiczne zbiórki Regnoli który wcześniej był wyświetlany w siedzibie Uniwersytetu w Pizie.

Rocca della Verruca di Calci

Twierdza znajduje się w miejscowości Calci, na górze o tej samej nazwie, około 540 metrów wysokości; docieramy do Superstopu Pisa-Firenze, zjazd Navacchio, a następnie kierujemy się w stronę Caprona. Tutaj musisz wyjść z samochodu i iść ścieżką prowadzącą do murów twierdzy. Możesz też do niego dotrzeć, jadąc wzdłuż Superstrady Firenze-Pisa, zjazd Cascina, a następnie w kierunku Vicopisano. Stąd bierzesz Szlak Wrakowy z wiejskiego cmentarza. Mimo że jest w znacznej mierze nieutwardzona, można dotrzeć samochodem do stóp skał, na których stoi Rocca (około 20 minut piechotą). La Rocca umieszczone na górze brodawki we wschodniej części Monti Pisani (537 metry. S L.M.) i daszków i dominuje zwykły Pizy i rzeki Arno. Jej strategiczne położenie zawsze było silne poparcie dla bezpieczeństwa Piza, popełnione w ciągu wieków w krwawych walkach z Florencji: rock dozwolone wizualną triangulacji między Piza i zamku Vicopisano, z kolei połączony z zamku Buti i cały Lungomonte w Pizie. Udokumentowana historia osiedli w okolicy pochodzi z 780 roku, kiedy terytorium broniła twierdza w idealnej pozycji do kontrolowania rzeki Arno i jej równiny (jeszcze bagnistej) do morza. Twierdza zawsze był prawie nie do zdobycia twierdza dla wszystkich armii i uprawnień do zainteresowanych i kontroli otaczającego terytorium: w 1288 roku w wojnie między Piza i Lukka Guelfi armii; w 1328 po niemieckiej inwazji na Ludovico w Bawarii; w 1363 podczas inwazji florenckiej; w 1369 po inwazji wojsk Karola IV w Czechach iw 1375 z Johnem Hawkwoodem (John Acuto). W 1402 roku, po podboju Florencji przez Pizę, fort został zniszczony, aby zapobiec zagrożeniu. Wojska florenckie odzyskały Czarownicę po długich i krwawych starciach 18 czerwca tego samego roku; był zamiarem łaski dla nadziei na niepodległość Pizy, który ostatecznie skapitulował w rękach Fiorentine'a sześć lat później. Rzeczywisty aspekt twierdzy jest wynikiem prac zbrojeniowych przeprowadzonych po wielu wojnach. Czarownica jest uważana za jednorodną strukturę ze względu na różne fazy i różnych autorów, którym zależało na konstrukcji. Ma pięciokątne deski z dwiema okrągłymi wieżyczkami z przodu, w wyniku XVI-wiecznych uzupełnień i dwóch narożnych wałów na grzbiecie. Główne drzwi, które zachowują swoją trójstronną strukturę, zawiasowe ślady i urządzenia zamykające, umożliwiają wejście do fortecy; Od wewnątrz widać dwa poziomy konstrukcji: górny, który poniósł najwięcej szkód i dno, całkowicie pochowany. Ściany są jednym z nielicznych przykładów bastionatury wykonanej z kamieniem objętościowym zamiast charakterystycznych cegieł ceglanych używanych w czasie tych interwencji; Cięcie kamieni stosuje się tylko do narożników i w małych ilościach. Najstarsze jądro, datowane na VIII wiek, zbudowano w kamieniu Verrucana: podstawowa struktura jest funkcjonalna, charakteryzuje się koszarami i placami, magazynami, cysterną i kościołem. Rocca ma dostęp prowadzący do bocznych murów obronnych, z których zrobiono pokoje, z których można było strzelać lub obserwować na zewnątrz; liczne otwory ustnika są nadal widoczne na całym obwodzie. W tej fortecy dokonano ważnego odkrycia: epigrafu, obecnie w Muzeum Narodowym św. Mateusza, co jest niemal na pewno pierwszym dokumentem w języku włoskim "vulgare", co wyraźnie stwierdzono w MCIII z 12 czerwca.