Klasztor poświęcony świętej Gemmie Galgani znajduje się przy Via di Tiglio, poza murami miasta Lucca. Klasztor jest domem dla wspólnoty mniszek pasjonistycznych założonej przez św. Pawła od Krzyża w 1771 r. I jest miejscem, w którym żyła i jest pochowana św. Gemma. Po śmierci św. zarówno we Włoszech, jak i za granicą.

W 1935 r. rozpoczęto prace nad nowym klasztorem, aby obserwować to, co powiedział święty, który w jednej ze swoich ekstaz miał wizję Chrystusa, prosząc ją o uparte pragnienie. Projekt został powierzony architektowi Italo Baccelli, który za kopułową wieżę dzwonową zainspirował berlińską katedrę.

Druga wojna światowa doprowadziła do przerwania prac, które po naprzemiennych fazach zostały ostatecznie zakończone w 1965 r. budową kopuły przez architekta bolońskiego Adriano Marabiniego.

Święty Gemma jest pochowany w klasztorze, jej szczątki spoczywają w urnie pod wysokim ołtarzem stworzonym przez rzeźbiarza Francesco Nagniego.

Wewnątrz kościoła można zobaczyć dzieła Primo Conti: ołtarz (Chrystusa, który nadaje stygmaty św. Gemmie Galgani wspieranej przez Anioła Męki) i dwie mozaiki (św. Pawła od Krzyża i Św. Gabriela). Po lewej stronie widać marmurową grupę Męki Tommaso Gismondi, autora dwóch płaskorzeźb z brązu na ścianach z Boleściami Maryi.