Duomo di Lucca lub Cattedrale di San Martino to rzymskokatolicka katedra poświęcona św. Marcinowi, siedzibie biskupa Lucca.
Budowa rozpoczęła się w 1063 r. od biskupa Anzelma (późniejszego papieża Aleksandra II). Z oryginalnej struktury pozostaje wielka absyda z wysokimi kolumnowymi arkadami i świetną dzwonnicą.
Nawa i transepty katedry zostały przebudowane w stylu gotyckim w XIV wieku, natomiast front zachodni został zapoczątkowany w 1204 roku przez Guido Bigarelli z Como i składa się z ogromnego portyku trzech wspaniałych łuków, a nad nimi trzech zakresy otwartych galerii ozdobionych rzeźbami.

W nawie mała ośmioboczna świątynia lub kapliczka zawiera najcenniejszą relikwię w Lukce, Świętej Twarzy Lukki (włoski: Volto Santo di Lucca) lub Święte Oblicze. Ten cedrowo-drewniany krucyfiks i wizerunek Chrystusa, według legendy, został wyrzeźbiony przez jego współczesnego Nikodema i cudownie przeniesiony do Lukki w 782 roku. Chrystus jest ubrany w colobium, długą szatę bez rękawów. Kaplica została zbudowana w 1484 roku przez Matteo Civitali, najsłynniejszego rzeźbiarza z okresu wczesnego renesansu. Grobowiec Ilaria del Carretto autorstwa Jacopo della Quercia ze Sieny, najwcześniejszy z jego zachowanych dzieł został zamówiony przez jej męża, pana Lukki, Paolo Guinigiego, w 1406 r.

Dodatkowo katedra zawiera Madonnę Domenico Ghirlandaia i Dziecko ze świętymi Piotrem, Klemensem, Pawłem i Sebastianem; Pokłon Trzech Króli Federico Zuccariego, Ostatnia Wieczerza Jacopo Tintoretto, a na koniec Madonna z Dzieciątkiem Bartolomeo (1509).

Istnieje legenda wyjaśniająca, dlaczego wszystkie kolumny fasady są różne. Zgodnie z opowieścią, kiedy zamierzali ją ozdobić, mieszkańcy Lucca ogłosili konkurs na najlepszą kolumnę. Każdy artysta zrobił kolumnę, ale potem mieszkańcy Lucca postanowili zabrać ich wszystkich, nie płacąc artystom i wykorzystując wszystkie kolumny.

Labirynt lub labirynt jest osadzony w prawym molo portyku i uważa się, że pochodzi z XII lub XIII wieku. Jego znaczenie polega na tym, że może on poprzedzać słynny labirynt Chartres, ale jest wzorcem Chartres, który stał się standardem dla labiryntów. Rustykalny nacięty łaciński napis nawiązuje do starożytnej mitologii pogańskiej: „To jest labirynt zbudowany przez Dedala z Krety; wszyscy, którzy tam weszli, zginęli, oprócz Tezeusza, dzięki nić Ariadny” (HIC QUEM CRETICUS EDIT. VADERE. QUIVIT QUI FUIT INTUS. NI THESEUS GRATIS ADRIANE. STAMINE JUTUS ").