Kościół w Gesù lub Madonna del Buon Consiglio to kościół w historycznym centrum Lecce. Przez stulecia była siedzibą Towarzystwa Jezusowego.
Kościół został zbudowany w 1575 r., Aby pomieścić jezuitów, którzy przybyli do miasta rok wcześniej w następstwie Bernardino Realino da Carpi, który zmarł w Lecce w 1616 r., A później kanonizowany. Budowa kościoła Gesù doprowadziła do rozbiórki starożytnego kościoła San Niccolò w obrządku greckokatolickim. Konstrukcja budynku została wykonana przy użyciu wzorów jezuity z Como Giovanni De Rosis. Został otwarty dla kultu już w 1577 r., Ale praca trwała jeszcze przez kilka dziesięcioleci.

Cały budynek inspirowany jest kościołem Gesù w Rzymie, uważanym za Matkę kościołów zakonu jezuitów. Fasada, trzeźwa i liniowa, podzielona jest na dwa rzędy, połączone wolutami i przerywane podwójną kolejnością pilastrów przerywanych wystającym trabeacją. Niższy porządek charakteryzuje się pustymi niszami, których kulminacją jest portal zwieńczony połamanym tympanonem, w którym znajduje się godło Towarzystwa Jezusowego uwielbiane przez dwóch aniołów. Górny porządek, połączony z pierwszym przez boczne woluty wznoszące się z żeńskich masek, ma dwa boczne okna i centralne okno, odgraniczone antropomorficznymi fryzami na wolutach i zwieńczone niszą z figurą Dzieciątka Jezus. osadzona na fryzie z symbolami Męki Pańskiej, zwieńczona jest rzeźbą Pelikana, która rozrywając jego pierś, karmi potomstwo.

Wnętrze ma plan krzyża łacińskiego z krótkim transeptem i czterema kaplicami, łączącymi się ze sobą, otwartymi po obu stronach pojedynczej nawy. Dach składa się z drewnianego stropu lununar, animowanego przez płótna przedstawiające Chwały Towarzystwa Jezusowego autorstwa Giuseppe da Brindisi.

Kościół zachowuje cenne świadectwa malarskie i rzeźbiarskie, które można umieścić między końcem XVI wieku a początkiem XIX wieku. Po lewej stronie znajdują się ołtarze Madonny z Loreta z XVII-wieczną figurą Madonny ze zniszczonego kościoła cappuccinelle, św. Hieronima z płótnem Girolamo Imparato, św. Michała Archanioła (1746) i Zwiastowania z płótnem z 1596 r. transept, którego archiwolta była freskowana przez Antonio Verrio z męczeństwem św. Ireny, przedstawia na lewym ramieniu kaplicę Matki Boskiej Buon Consiglio (dawniej św. Ireny), na której ołtarzu, otoczone kamiennymi posągami św. Agnieszki i św. Cecylii, umieszcza się obraz tytularny (1811), aw prawym ramieniu ołtarz, dawniej św. Ignacego Loyoli, poświęcony św. Bernardynowi Realino, w którym przechowywane są szczątki śmiertelników. Po prawej stronie nawy znajdują się kaplice z ołtarzami poświęconymi Wniebowzięciu, Adoracja Trzech Króli, Krucyfiks i Dziewica; na tym ostatnim znajduje się cenny obraz Serafino Elmo (1752) przedstawiający Dziewicę i Dzieciątko ze Świętymi Ignacym Loyolą, Stanislao Kostką i Luigim Gonzagą.
W prezbiterium znajduje się spektakularny ołtarz główny w kamieniu z Lecce, zbudowany w 1699 roku i przypisany Giuseppe Cino, w którym znajdują się XVIII-wieczne obrazy Obrzezania Jezusa i Doktorów Kościoła Oronzo Letizia i Koronacja Dziewicy autorstwa Oronzo Tiso. U podstawy ołtarza znajduje się XVIII-wieczny drewniany chór w orzechu włoskim, dodany przez benedyktynów z Montescaglioso, którzy zastąpili jezuitów po ich stłumieniu.