Kościół Nostra Signora della Neve jest kościołem katolickim położonym w centrum La Spezia wzdłuż Viale Garibaldi.
W domu poza murami miasta, niedaleko Porta Biassa, był dom, w którym mieścił się obraz z drewna przedstawiający Najświętszą Maryję Pannę. Pewnego dnia strumień Lagora przelewał się z powodu obfitych deszczów, atakując dom, w którym znajdował się cenny wizerunek wody. Pośród tak wielkiego zniszczenia uratowano tylko jedną rzecz: dokładnie święty obraz N. S. della Neve.
Ludność krzyknęła do cudu i postanowiła zbudować dużą kaplicę, na której elewacji wydrukowano: „Ta świątynia została zbudowana przez oddanie ludu La Spezia (wrzesień 1595)”.

Nowy dom obrazu pozostał tak do 4 sierpnia 1864 r., ponieważ kaplica została opuszczona i zburzona, aby zrobić miejsce na budowę Arsenału Wojskowego.

Początkowo święty obraz został przetransportowany do katedry w La Spezia, czyli do kościoła Santa Maria Assunta, gdzie pozostał aż do 1881 roku; w tym roku Oratorium zostało poświęcone klasztorowi Ojców Salezjańskich, gdzie zostało przekazane z wielką powagą 26 lipca.

Od tego momentu Zgromadzenie Salezjańskie zaproponowało wzniesienie większej i bardziej uroczystej świątyni, której pierwszy kamień został położony w 1897 r., jak się wydaje, sam Giovanni Bosco; podczas gdy inne wersje przekazywały, że święty wybrał tylko obszar, w którym zostanie zbudowany kościół i kolegium salezjańskie.

Architektem był Giuseppe Ferrari d'Orsara.

W hołdzie temu założeniu architekt zbudował kościół zgodnie z kryteriami złożonego eklektyzmu, wędrując - jak podkreśla Ubaldo Mazzini w całym włoskim dowcipie - między architekturą pierwszych bazylik chrześcijańskich a architekturą XII wiek; wybór dekoracji z najsłynniejszych zabytków Konstantynopola i San Vitale w Rawennie.
Według Mazziniego istnieją również odniesienia do bazyliki Santa Prassede w Rzymie z IX wieku, a układ kolumn Santa Maria w Cosmedin (w Rzymie) z VIII wieku naszej ery C ..
Ubaldo Mazzini zauważa również, że architekt był bardzo zadowolony z wyboru materiałów, które prawie wszystkie zostały zabrane z kamieniołomów naszych wspaniałych gór ze względu na ich kolorowy i naturalny skład: żółtawy wapień Romito i brązowo-turkusowy Biassa, który harmonizują ze sobą dobrze, ułożone tak, jak są w warstwach po stronie fasady.
Budynek trwał trzy lata, a kościół został konsekrowany 27 kwietnia 1901 r.
Na szczycie imponujących schodów wejściowych, fasada kościoła, ozdobiona białymi i szarymi opaskami, pojawia się w jej najistotniejszej formie z trzema portale, z których centralny ma bogato zdobiony ganek i jest wzbogacony mozaikami i różnymi ozdobnymi płaskorzeźbami. Para fałszywych dzwonnic kończy montaż, podczas gdy prawdziwa dzwonnica wznosi się na dno prawej strony, przez Napoli.
W sugestywnym wnętrzu znajdują się trzy nawy z kasetonowym sufitem, podzielone murowanymi filarami, poprzecinane każdą rozpiętością parami kolumn czerwonego marmuru z Werony z kapitelami i pluszem bizantyjskich inspiracji.

Ściany nawy głównej w górnym obszarze, pokryte malowidłami w stylu bizantyjskim, komunikują się z nawami bocznymi poprzez łukowate otwory wsparte na eleganckich kapitelach i kamieniach szlachetnego wykonania.
Ambona (autorstwa Angiolo Del Santo), w jasnym, polerowanym kamieniu, z pismami i emblematami, opiera się na kolumnach czerwonego marmuru z Werony.

Posąg San Giovanni Bosco i ambona (jak już wspomniano) są dziełem Angiolo Del Santo (1882 - 1938). Obraz Najświętszego Serca jest zamiast malarza perkalu David Beghè (1854 - 1933), natomiast Maria Ausiliatrice i San Giuseppe są dziełem Felice Del Santo (1864 - 1934).

To był starożytny obraz, wykonany przez prymitywnego i nieznanego mistrza, który upiększył dom rolnika, w miejscu, w którym obecnie znajduje się Arsenał Wojskowy. Po powodzi poświęcono jej niewielką kaplicę, która po zburzeniu pozostała w pamięci dzięki dwóm obrazom malarza La Spezii, Agostina Fossatiego.

Obraz pozostał nieuszkodzony, ale w 1968 r. Inspektorat Sztuk Pięknych w Genui uciekł się do należnego przywrócenia, które przywrócono społeczności, ale przede wszystkim do wielbicieli, piękna i pierwotnego splendoru świętego wizerunku