Kościół opactwa Santa Maria Assunta jest ważnym miejscem kultu katolickiego w La Spezia, już od 1929 do 1975 roku, który znajduje się w historycznym centrum miasta, na Piazza Giulio Beverini.

Chociaż nie ma danych ani dokumentów potwierdzających rok założenia, historia kościoła Santa Maria Assunta jest nierozerwalnie związana z historią miasta La Spezia. W czasie, gdy budynek religijny pojawia się po raz pierwszy w dokumentach historycznych, La Spezia jest małym i tętniącym życiem miastem kupieckim, które nie zyskało nawet znaczącej pozycji na terytorium podległym potężnej Republice Genueńskiej, mianując się na spotkanie doge Simone Boccanegra, w roku 1343 centrum podesterii (wygenerowanej przez Carpena) z wikariatem na dużej części Riviera di Levante.
W dniu 8 czerwca 1371 r. podpisano porozumienie między synadakami o dwóch podesteriasach w celu podjęcia decyzji o ich połączeniu pod zgodą Genueńczyków, bezpośrednio w kościele Santa Maria Assunta. Do tego czasu sanktuarium religijne już istniało, ale nie było jeszcze siedziby parafii, ponieważ było to istotne w starożytnym kościele w Marinasco; stanie się w 1434 r. W tym okresie krwawych wojen budynek religijny został zburzony w 1436 r., z obawy, że słynny condottiero Niccolò Piccinino, w służbie księcia Mediolanu w wojnie z Genuą, mógłby go użyć jako placówka do ataku na mury miejskie. Ścieżka starożytnych murów tworzy prostokątną ścianę, która zeszła z zamku San Giorgio w kierunku obecnej Via Biassa, a po dzisiejszej Via Colombo i przechodząc przez Via Sapri skręciła w kierunku kościoła Santi Giovanni e Agostino w kierunku fortu. , Mury sprawiły jednak duży problem społeczności La Spezia: całkowicie wykluczyli budowę kościoła Santa Maria Assunta, który pozostał tak bezradny dla oddziałów Visconti.
W 1443 r. został przebudowany w tym samym miejscu, ale wewnątrz murów obronnych, aw 1471 r. został poświęcony. Nowy plan kościoła był krzyżem łacińskim, podzielonym na trzy nawy z sześcioma kolumnami z późnogotyckiego białego marmuru z Carrary, z krzyżowymi sklepieniami, zaostrzonymi łukami, ścianami ozdobionymi białymi i czarnymi opaskami oraz okno środkowej róży (która jest nadal obecna). Prace zakończyły się jednak dopiero w 1550 r. Ostateczną realizacją renesansowej fasady z piaskowca Biassa.

Od 12 października 1685 r. parafia zostaje podniesiona do rangi proboszcza, a rektor przyjmuje tytuł proboszcza. W 1712 r. Został podniesiony do zwykłej kolegiaty z papieskim bykiem Klemensa X i wyposażony w „kolegialny rozdział”, czyli wspólnotę kapłanów służących potrzebom religijnym.

W 1734 r. otrzymał tytuł wybitnej kolegiaty przestrzennej, a jego proboszcz przyjął tytuł opata, który nadal zachowuje.

Z biegiem lat i różnych późniejszych opatów pożądano i wykonano liczne prace i odbudowy, które również oznaczały istotne zmiany w zewnętrznej i wewnętrznej strukturze budynku religijnego.

W latach 1850–1884 kościołem rządzi postać o wielkim znaczeniu, opat Domenico Battolla, któremu zawdzięczamy wezwanie do przyprawy pierwszych salezjanów i pobożnych Franzońskich matek, a także instytucji , 14 maja 1858 r. Konferencji św. Wincentego a Paulo.

W 1864 roku nakazał przeniesienie ikony Madonny della Neve, z homonimicznej oratorium na brzegach strumienia Lagora do kaplicy Santi Sacramento w Santa Maria, po powodzi. Ta ikona, bardzo szanowana przez mieszkańców La Spezia, pozostaje zachowana w Santa Maria do 1881 roku, kiedy to zostaje przekazana salezjanom w nowej świątyni N. S. della Neve.

Między 1860 a 1872 r. wykonał kilka ważnych prac restauracyjnych.

To dzięki nowemu opatowi dokonywane są najważniejsze i najbardziej radykalne prace zewnętrznej i wewnętrznej transformacji świątyni. W 1927 roku architekt z La Spezia, Franco Oliva, zaprojektował nową fasadę kościoła, która z zachowaniem oryginalnego XVI-wiecznego projektu jest bardziej odpowiednia dla dużych rozmiarów budynku.
W 1927 r. papież Pius XI założył nową diecezję La Spezia-Sarzana-Brugnato, która stała się w ten sposób siedzibą biskupią. W oczekiwaniu na budowę nowej katedry 19 marca 1929 r. Santa Maria zostaje wyniesiona do katedry nowej diecezji.

W 1935 roku przeprowadził prace wyburzeniowe starożytnej, ale zniszczonej dzwonnicy z XVI wieku, autorstwa Simone da Pistoia, w której mieścił się starożytny i słynny dzwon zwany pieszczotliwie Lavezàa (w La Spezia paoliolo), który grał w południe, oznaczając zawieszenie pracy, aby wrócić do domu na obiad