Zamek San Giorgio jest wojskową fortyfikacją genueńską, która wznosi się na wysokości miasta La Spezia (zwanego również „wzgórzem Poggio”) i można do niego dotrzeć przez marzo Via XXVII, które dziś przecina stare mury umieszczone w starożytności, aby bronić zamieszkany.

Pierwotne jądro dworu, które zostało odbudowane na przestrzeni wieków, powstało w 1262 r. z rozkazu Nicolò Fieschi, który chciał wzmocnić swoje panowanie na tym obszarze, powiększył stary fort już obecny na wzgórzu Poggio. Ale w 1273 r. Oddziały Genueńskiej Republiki pod dowództwem Oberto Doria, podbiły, zniszczyły i splądrowały La Spezię, pokonując oddziały Fieschi. Nicolò Fieschi sprzedał wszystkie swoje rzeczy Republice.

W 1343 roku zamek został odbudowany, w roku, w którym doża Simone Boccanegra wybrał Luogo de Spetia jako siedzibę nowej podesterii stworzonej przez Carpenę.

Budowa nowych murów wsi sięga tego okresu, którego dzisiejsze świadectwo liczy około trzystu metrów. W krótkim odcinku nadal można podziwiać charakterystyczne blanki Ghibellin i chodniki patroli strażników.

Ścieżka starożytnych murów tworzy prostokątną ścianę, która zstąpiła w kierunku dzisiejszej Via Biassa i po dzisiejszej Via Colombo i Via Sapri skręciła w kierunku kościoła Santi Giovanni e Agostino w kierunku silna. Jednak mury spowodowały duży problem dla społeczności La Spezia: całkowicie wykluczyli budowę kościoła Santa Maria, który został poświęcony i zburzony w 1436 r., Aby zapobiec łatwemu wtargnięciu wojsk Visconti, a następnie odbudować następnie w obwodzie obronnym.

W 1606 roku zamek został ponownie zmodyfikowany i przebudowany przez budowę górnej twierdzy przez Genueńczyków, którzy w tym okresie zbudowali inne twierdze i zamki w rejonie zatoki (takie jak Portovenere i Lerici), w celu zwiększyć obronę mienia. W 1609 r. Garnizon został wzmocniony, docierając do sztabu dwudziestu jednostek: kapitana, dwóch bombowców, perkusisty i szesnastu żołnierzy.

Dekretem z 26 października 1609 r. zamek zyskał szacunek: pan zamku, który miał być szlachcicem, nie mógł wyjść poza twierdzę pod groźbą śmierci.

Tytuł kapitana La Spezii został zastąpiony rozkazem z dnia 30 kwietnia 1757 r. z najbardziej prestiżowym gubernatorem. Pierwszym z nich był Gio Batta Raggi, który otrzymał tytuł 1 maja tego samego roku, w dniu, w którym kapitanowie, którzy podążyli za nim, szli za sobą.

Wraz z Królestwem Sardynii zreorganizowano prace obronne na terytorium La Spezia. Zamek San Giorgio został przekazany administracji miejskiej i nawet w 1885 r. Ryzykowano wyburzenie, aby wybudować nowy szpital cywilny na tym terenie. Miejsce to zostało szczególnie docenione przez profesora Pagliani, dyrektora generalnego ds. Zdrowia publicznego. Krajowy konkurs został nawet zakazany w przypadku projektu, który został później odłożony zarówno ze względu na zbyt wysokie koszty, jak i na interwencję Regionalnego Urzędu Ochrony Zabytków, który wydał negatywną opinię na temat rozbiórki. Nowy szpital został zbudowany na wzgórzu San Cirpiano, domu obecnego szpitala Sant'Andrea.

Po południu 28 września 1907 r. malarz Felice Del Santo malował w twierdzy, twierdząc, że widział smoka lub dużą jaszczurkę.

W 1934 r. gmina zajęła się rozpoczęciem prac konserwatorskich, także dzięki szybkiemu zainteresowaniu i zaangażowaniu dyrektora biblioteki obywatelskiej Ubaldo Formentini. Ale wielkie dzieło odbudowy i odbudowy kompleksu rozpoczęło w 1970 r. Nadinspektor ds. Środowiska i architektury w Genui i Pizie. Prace rozpoczęły się w 1985 r., A zakończyły dopiero w 1998 r.

Dziś zamek San Giorgio, po starannej renowacji, która trwała ponad dekadę, został zwrócony mieszkańcom La Spezia i społeczności w dawnej świetności. Właśnie z tego powodu ówczesna administracja miejska postanowiła przenieść do niej obywatelskie zbiory archeologiczne Muzeum „Ubaldo Formentini”, które wcześniej znajdowało się w starych i nieodpowiednich pomieszczeniach za Biblioteką „Mazzini” na Corso Cavour