Znajduje się u podnóża wzgórza Botromagno i stanowiska archeologicznego „Wiecznego Ojca”, można do niego dotrzeć dzięki osiemnastowiecznemu wiaduktowemu mostowi akweduktowemu, który łączy dwa brzegi wąwozu, łącząc dawne i nowoczesne. Już miejsce kultu pogańskiego stało się w 1550 r. Sanktuarium maryjnym. Jego nazwa pochodzi od fresku Madonny z Dzieciątkiem z gwiazdą na czole znajdującą się wewnątrz budynku.