Kościół ten znany jest jako Chiesa del Gesù lub Chiesa dei Santi Ambrogio e Andrea, ponieważ jego założycielem z VI wieku był biskup Onorato z Mediolanu, który uciekł do Genui, aby uniknąć prześladowań Langobarda. W rzeczywistości święty Ambroży jest patronem Mediolanu. Kościół stoi w dawnej dzielnicy farmerów drobiu w średniowieczu - o czym świadczy istnienie pobliskiej alei Salita Pollaiuoli. Opuszczony w VII wieku przez społeczność mediolańską i przejęty w XVI wieku przez jezuitów, kościół został przebudowany w latach 1552–1589 ze względu na swój dzisiejszy blask i wielobarwność - typowy przykład stylu baroku genueńskiego. Wewnątrz znajdują się trzy arcydzieła: dwie prace Petera Paula Rubensa, Obrzezanie (1608, ołtarz główny) i św. Ignacy uzdrawiający opętaną kobietę (trzecia kaplica w lewej nawie), a także jeden autorstwa Guido Reni, Wniebowzięcie ( trzecia kaplica w prawej nawie). XIX-wieczna fasada, oparta na rysunkach Rubensa, została odbudowana po rozbiórce budynku, który łączył kościół z Palazzo Ducale.