Palazzo Rucellai to pałacowa XV-wieczna kamienica przy Via della Vigna Nuova we Florencji we Włoszech. Większość naukowców uważa, że ​​pałac Rucellai został zaprojektowany przez Leona Battistę Alberti w latach 1446-1451 i wykonany, przynajmniej częściowo, przez Bernardo Rossellino. Jego fasada była jedną z pierwszych, która głosiła nowe idee architektury renesansowej oparte na stosowaniu pilastrów i belek w proporcjonalnym stosunku do siebie. Projektant i data budowy pałacu nie są znane z całą pewnością. Tradycyjnie, przy wsparciu niektórych źródeł z XVI wieku, datuje się go na lata 1446–51, tworząc fasady pałaców Medyceuszy-Riccardiego i Rucellai w pobliżu współczesnych. W 1974 roku Charles Mack zaproponował dwufazową historię budowy pałacu na podstawie jego interpretacji opisów własności zawartych w deklaracjach podatkowych (catasti) Giovanniego Rucellai, członków jego rodziny i jego najbliższych sąsiadów. W tych rejestrach podatkowych położenie nieruchomości jest definiowane przez nadawanie nazw sąsiednim obiektom, czyli ulicom lub budynkom. Mack był więc w stanie odtworzyć historie własności terenu zajmowanego obecnie przez pałac w każdym z piętnastego wieku, w którym pobierano podatek. To, co odkrył Mack, potwierdza własne świadectwo Giovanniego Rucellai, że „z ośmiu domów zrobiłem jedno”. Osiem indywidualnych mieszkań faktycznie zajmowało miejsce obecnego pałacu Rucellai. Z zapisów na rok podatkowy 1446 wynika, że ​​Giovanni Rucellai i jego najbliższa rodzina mieszkali w domu na rogu Via della Vigna Nuova i wąskiej Via dei Palchetti. Najwyraźniej zamierzając powiększyć swoje pomieszczenia mieszkalne zgodnie z rosnącą pozycją finansową i obywatelską, Rucellai nabyła szereg domów wzdłuż Via dei Palchetti. Niedługo potem dom przylegający do jego własnej przy Via della Vigna Nuova, należącej do jego matki, przeszedł w ręce Rucellai. Wreszcie (ok. 1460 r.) Dom sąsiadujący z matką został dodany do rosnącego kompleksu mieszkalnego. Obecne wewnętrzne rozmieszczenie pałacu świadczy o procesie aglutynacyjnym, w którym budynek ewoluował. W 1455 r. Jeden z domów Via dei Palchetti został zrównany z ziemią i zastąpiony dziedzińcem, otoczonym z trzech stron arkadami, których okrągłe łuki były wsparte przez korynckie kolumny. Korytarz o krzyżowym sklepieniu łączył teraz dziedziniec z Via della Vigna Nuova. Zewnętrznie, misterny sposób, w jaki powstał Rucellai Palace, można zobaczyć wzdłuż Via dei Palchetti. Aby wizualnie utrwalić trzy oddzielne domy wzdłuż Via della Vigna Nuova, Rucellai poszukiwał fasady, która świadczyłaby o jego postępowym smaku i wyróżniającej się pozycji w społeczności. Dokładnie, gdy projekt i wykonanie tej historycznej fasady miały miejsce, pozostaje niepewny. Paolo Sanpaolesi (1963), oddelegowany przez Brendę Preyer (1981), zaproponował dwufazową konstrukcję fasady, z pierwszą (ok. 1450), równą pięciu zatokom, obejmującą powierzchnie starych domów Giovanniego i jego matki, a następnie późniejsze rozszerzenie dwóch zatok, aby pokryć dom dodany w 1460 roku. Że Rucellai nigdy nie zdołała dodać następnego domu w rzędzie do swoich gospodarstw, byłaby to niedokończona elewacja i jedna zatoka mniejsza od ośmiu przewidzianych. Mack (1974), razem z Kurtem Forsterem (1976) i Howardem Saalmanem (1966) odmiennie zinterpretowali dowody, twierdząc, że praca na elewacji unifikacyjnej oczekiwałaby na zakup trzeciej nieruchomości wzdłuż Via della Vigna Nuova i rzeczywiście została pobudzona przez zaangażowanie syna Rucellai, Bernarda, w córkę Piero di Cosimo de 'Medici Nanniny w 1461 roku. Zgodnie z tą teorią mogło być tylko po zaręczynach, że parowanie wyraźnie identyfikowalnych urządzeń Medici z tymi z Rucellai w fryzach mogłoby mieć było dopuszczalne. To samo dotyczy insygniów blokujących Medici, które zajmują spandrele okien w fasadzie. To odłożyłoby budowę fasady Rucellai na datę po 1461 r., A zatem podważa jej prymat nad niemal identycznym projektem stosowanym w Palazzo Piccolomini (zaprojektowanym przez Bernardo Rossellino 1459–62) w Pienza. W przeciwieństwie do owiniętej wokół siebie, czterostronnej fasady pałacu Pientine, ta zastosowana do frontu rezydencji Rucellai jest nakładana tylko na stronę zwróconą w stronę Via della Vigna Nuova, z niewielką częścią obracającą róg w wąską ulicę Via dei Palchetti . Post-1461 randki argumentowane przez Mack na zewnątrz pałacu Rucellai ponownie porusza kwestię autorstwa