Cmentarz angielski we Florencji we Włoszech znajduje się na Piazzale Donatello. Nazwy „Cimitero Inglese” i „Cimitero Protestante” są nieco mylące, ponieważ na cmentarzu znajdują się ciała prawosławnych chrześcijan, a także wiele kościołów reformowanych; ale większość pochowanych tu osób pochodziła z anglojęzycznych społeczności brytyjskich i amerykańskich Florencji. Przed 1827 r. Niekatolicy i nie-Żydzi, którzy zmarli we Florencji, mogli być pochowani tylko w Livorno. W 1827 r. Szwajcarski Kościół Ewangelicko-Reformowany kupił od Leopolda II, Wielkiego Księcia Toskanii ziemię za średniowiecznym murem i bramą Porta a 'Pinti, za międzynarodowy i ekumeniczny cmentarz, pochówki prawosławne rosyjskie i greckie łączące się z protestanckimi. Carlo Reishammer, młody student architektury, zaprojektował cmentarz, a następnie Giuseppe Poggi ukształtował go jako obecny owal, gdy Florencja stała się stolicą Włoch. Otoczył go studiami dla artystów, w tym Michele Gordigiani (który malował portrety Elizabeth Barrett i Roberta Browninga, obecnie w National Portrait Gallery w Londynie). Spośród wielu zakopanych tutaj Szwajcarów, Rosjan, Amerykanów i Brytyjczyków, brytyjskojęzycznych Anglików i Amerykanów stanowią większość, ponieważ społeczność Anglojęzyczna we Florencji w XIX wieku była największa. Na cmentarzu pochowanych jest wielu sławnych ludzi: Elizabeth Barrett Browning (w grobowcu zaprojektowanym przez Frederica, Lord Leighton), Walter Savage Landor, Arthur Hugh Clough, Fanny Trollope i jej synowa Theodosia Garrow Trollope i trzech innych członków rodziny, Isa Blagden, Southwood Smith, Hiram Powers, Joel Tanner Hart, Theodore Parker, Fanny, żona Williama Holmana Hunt w grobie, który sam wyrzeźbił, Mary, córka Johna Roddama Spencer Stanhope w grobie, który sam wyrzeźbił, Louise, siostra Henry'emu Adamsowi, którego śmierć opisuje w rozdziale „Chaos” w „Edukacji Henry'ego Adamsa”, dwoje dzieci greckiego malarza George'a Mignaty, którego Robert namalował Casa Guidi, tak jak wtedy, gdy zmarła Elizabeth Barrett Browning, i Nadieżda De Santis , czarny nubijski niewolnik przywieziony do Florencji w wieku czternastu lat z wyprawy Jean-François Champollion w 1827 roku do Egiptu i Nubii, podczas gdy francuski rojalistyczny wygnanie Félicie de Fauveau wyrzeźbił tutaj dwa groby. Beatrice Shakespeare i Edward Claude Shakespeare Clench krewni Williama Szekspira. Pochowany jest tutaj także Giampietro Vieusseux, Szwajcar, założyciel Gabinetto Vieusseux (gdzie czytali John Ruskin, Fiodor Michajłowicz Dostojewski i Robert Browning); podobnie jak szwajcarski historyk Jacques Augustin Galiffe, który wraz z Jeanem Charlesem Léonardem Simonde de Sismondi był pionierem genealogicznych badań archiwalnych. Emily Dickinson zachowała fotografię grobowca Elizabeth Barrett Browning i napisała o tym „Dusza wybiera własne społeczeństwo”, używając linii także z Aurory Leigh Elizabeth Barrett Broning; a Elizabeth Barrett Browning napisała sonet na temat rzeźby Hirama Powersa The Slave Grecki, która znajdowała się w centrum wystawy Crystal Palace w Londynie w 1851 roku. Isa Blagden i Theodosia Garrett Trollope, częściowo Hinduska, częściowo żydowska, były modelkami dla Miriam w „Marmurowym faunie” Nathaniela Hawthorne'a, podczas gdy żona George'a Mignaty'ego była wzorem dla głowy greckiego niewolnika Hirama Powersa. Cmentarz jest także częściowym przedmiotem Wyspy Umarłych Arnolda Boecklina, z pochówku jego siedmiomiesięcznej córki Mary. Z kolei kompozytor Siergiej Rachmaninow wykorzystał obraz Boecklina do op. 29, Wyspa zmarłych. W ten sposób cmentarz ten stanowi wspaniałą pamiątkę zachodniej twórczości, od Ameryki po Rosję, od Skandynawii po Nubię, od XIX-wiecznego włoskiego Risorgimento. Inskrypcje w grobowcach są w języku hebrajskim, greckim, cyrylicy, frakturze i pismach rzymskich, a także w wielu językach - hebrajskim, rosyjskim, francuskim, niemieckim, duńskim, retoromańskim, angielskim i zawierają fragmenty Biblii w językach narodowych (wpisane w czasie, gdy tylko łacińskie tłumaczenie było dostępne dla katolików). Cmentarz musiał zostać zamknięty w 1877 r., Kiedy prawo zabraniało pochówku ciał w granicach miasta. Badania zostały przeprowadzone na kartach pogrzebowych w Wielkiej Brytanii, Rosji i we Włoszech, publikowanych w Internecie. Bibliotekarze cmentarza szukają książek napisanych przez i o pochowanych tutaj; trwa też apel o pomoc w przywróceniu cmentarza „angielskiego” we Florencji po 125 latach zaniedbań i porzucenia jego dawnego piękna, zapisanych w przewodnikach epoki wiktoriańskiej i wczesnych zdjęciach sepii, zwłaszcza tych autorstwa syna Hirama Powersa, mocarstwa Longwortha, teraz w Gabinetto Vieusseux