Łuk Triumfalny to zabytek architektoniczny Florencji położony na Piazza della Libertà. Architekt Schamant, wzniesiony w XVIII wieku przez architekta Jeana-Nicolasa Jadota, również współpracował przy pracach budowlanych, a florenccy artyści z Akademii zostali również wybrani do dekoracyjnego stroju, który stworzył posągi mitologicznych bóstw. Łuk, znajdujący się w północnym punkcie dostępu do miasta na obrzeżach Porta San Gallo, chciał uczcić wejście Habsburgów-Lotaryngii, po wyginięciu rodziny Medyceuszy. Został wzniesiony w 1737 r., W czasie tzw. Okresu regencji (1733-1765), kiedy nowy wielki książę Francesco Stefano uzyskał Wielkie Księstwo wbrew swojej woli i udał się tam 20 stycznia 1739 r., Unikając jednak pobytu tam. Kiedy został cesarzem w Wiedniu, jego drugi syn Pietro Leopoldo odziedziczył toskańską koronę, którą przejął z oddaniem. Ponieważ ten ostatni był suwerenem oświeconej formy, uznał te uroczyste dzieła za zbędne. Architektura łuku jest ogólnie uważana za zbyt efektowną i retoryczną, z dominującym w dekoracji orłem Habsburgów, połączonym z serią płaskorzeźb przedstawiających triumfy Habsburgów i wysoko brzmiące łacińskie inskrypcje. Dla ciekawego przypadku w historii Lorraines zrobili zarówno wejście, jak i wyjście z miasta zawsze przez łuk: 27 kwietnia 1859 r. Wielki Książę Leopold II opuścił miasto opuszczając Porta San Gallo, któremu towarzyszyły wszystkie pozdrowienia florentyńczyków który przywitał go krzykiem „Do widzenia Ojcze Leopold!” Tablica umieszczona na wewnętrznej stronie datowanej na 11 listopada 1916 r. I poświęconej królowi Wittorio Emanuele III podkreśla siłę, jaką ludzie przyjęli po zjednoczeniu Włoch, w przeciwieństwie do dyktatorskiej władzy starożytnego reżimu, którą reprezentowałby łuk. Jednak wielcy książęta oskarżeni o „mroczną” tyranię byli bezpośrednimi przodkami monarchy Savoy. Wraz z powstaniem alei Circonvallazione między 1865 a 1871 r. Łuk znalazł się w centrum wyłączonej z ruchu kołowego wyspy otoczonej ulicami i systemu portyków, które należą do najbardziej udanych dzieł architekta Giuseppe Poggi, kierownik projektu miejskiego. Na niewielkim parku dla pieszych znajduje się również starożytna brama San Gallo, która jest częścią starożytnych murów, przed którymi zbudowano okrągłą fontannę, która oddziela ją od łuku triumfalnego.