Palazzo San Giorgio jest obecnie siedzibą gminy Campobasso i obejmuje kościół Santa Maria della Libera.

Pałac, poświęcony św. Jerzemu (patronowi miasta Campobasso), stoi w miejscu, gdzie w 1290 r. papież Celestyn V założył klasztor Santa Maria della Libera niebiańskich ojców, poważnie uszkodzony przez niszczycielskie trzęsienie ziemi, które zniszczyła znaczną część miasta 26 lipca 1805 r. Pomimo wysiłków ojców, poważnie zaangażowanych w odbudowę struktury, upadł całkowicie w 1811 r. również z powodu stłumienia instytutów religijnych, które zapewniały finansowanie ojcom.

Ziemię zajmowaną wcześniej przez klasztor i ziemię za nim kupił gmina, która po sprzedaniu ich społeczeństwu gospodarczemu Molise uczyniła go ogrodem publicznym. W 1824 r. Kościół został przebudowany, ponownie poświęcony Santa Maria della Libera, który został ponownie otwarty na nabożeństwa dopiero w 1878 r. Opóźnienie w jego otwarciu wynika z późniejszej budowy tego, co dziś stanowi siedzibę ratusza, i który obejmuje go całkowicie czyniąc go praktycznie niewidoczny z zewnątrz. Z ogrodu publicznego pozostał dziś park Villa dei Cannoni.

Pałac ma duży ganek z okrągłymi łukami i dużymi kwadratowymi filarami. Elegancka fasada jest podzielona na trzy piętra i jest zwieńczona tarczą zegarową, u podstawy której znajduje się napis „MUNICIPIO”.

Na środku pierwszego piętra znajduje się mały balkon z małymi marmurowymi kolumnami wspartymi na dwóch kolumnach z gładkim szybem i stolicą jońską. Okna pierwszego piętra można podzielić na dwie grupy: na piętnaście w sumie pięć z nich ma okrągły łuk na górze, a pozostałe dziesięć są zwieńczone bębnem w kształcie trójkąta; podczas gdy na drugim piętrze wszystkie piętnaście okien nie ma bębna, lecz prostą kolejność poziomą. Szczególne pilastry, które na drugim piętrze oddzielają okna i są podwojone w niektórych punktach, dzieląc fasadę na pięć pionowych części, jakby chcąc podkreślić wewnętrzny podział konstrukcji. Schemat powtarza się również na pierwszym piętrze, z motywami przypominającymi kwadratowy kamień.

Fasada tylna z widokiem na park Villa dei Cannoni została zmodyfikowana, aby rozszerzyć przestrzeń wewnętrzną. Składa się z dwóch oddzielnych korpusów po trzy piętra, całkowicie wykonanych ze szkła, które są zwężone od drugiego piętra do parteru i są fizycznie połączone z oryginalną częścią. Chociaż łączenie elementów nowoczesnej architektury ze starożytnymi może wydawać się inwazyjne, równowaga osiągnięta między dwiema częściami sprawia, że ​​kontrast jest minimalny. Pierwotny kolor struktury był ciemniejszy niż dzisiaj i miał tendencję do odcieni szarości / brązu. Zmiana wynikająca z wcześniejszych prac konserwatorskich jest zgodna z ogólnym wizerunkiem miasta, które obecnie widzi także „oczyszczanie” ważnych budynków, takich jak narodowa szkoła z internatem Mario Pagano, budynki w zabytkowym centrum, a nawet proste budynki mieszkalne.

Na zewnątrz pałacu znajduje się okazały posąg przedstawiający św. Jerzego na koniu, patrona Campobasso, w zabiciu smoka, w małym kościele włączonym do pałacu San Giorgio zachował się XIII wiek posąg w stylu bizantyjskim, który reprezentuje „La Libera”, cudem uciekł z trzęsienia ziemi w 1805 r. i przez cały okres odbudowy prowadzony w klasztorze kapucynów.

Po pracach konserwatorskich nad pałacem San Giorgio zegar nad nim został wzbogacony o określoną serię dzwonów, które dzwonią kolejno co 15, 30 i 60 minut. Dźwięk jest krótką melodią, której kompletność można usłyszeć tylko co godzinę, ponieważ w pozostałych odstępach jest to tylko częściowo wykonywane (po 30 minutach) lub tylko wspomniane (po 15 i 45 minutach).