Analiza stylistyczna struktury architektonicznej i dekoracyjne detale kościoła sugerują, że budowa budynku sięga XIII wieku, chociaż pierwsze źródła pisane dotyczące powiązanych z nim arcykapłanów pochodzą z pierwszej połowy XIV wieku. Wraz z wysiedleniem większości ludności w 1300 roku z góry do dolnej części miasta, w pobliżu kościoła, kościół prawdopodobnie został powiększony i doprowadzony do obecnego rozmiaru.

Źródła potwierdzają, że kościół w 1338 r. mieścił bractwo świeckie, a od 1400 r. do 1829 r. był kolegiatą. W 1456 r. Został zniszczony przez trzęsienie ziemi, dzięki czemu dzwonnica została zniszczona nie do naprawienia.

Wysokość murów i położenie kościoła sugerują, że narodził się on jako ufortyfikowana struktura, z czasów średniowiecza, tak bardzo, że odkrycie pergaminu z XV wieku, który recytuje polityczne spotkania kanoników na strychu lub na strychu, gdzie przed halą była ta teza. To jest moment, w którym chrzcielnica kościoła San Giorgio została przeniesiona, prawdopodobnie ze względu na wzrost działalności kulturalnej.

Dostęp do kościoła odbywa się poprzez podwójne balustradowe schody zbudowane na początku XX wieku, aby zastąpić poprzednie dwuskrzydłowe schody otoczone kamienną kolumnadą.

Fasada jest w stylu gotyckim z lekko zaokrąglonym portalem, złożonym z ościeżnic, filarów i gładkich kolumn po jednej stronie i dobrze wykonanych po drugiej. Stolice mają gradację płaszczyzn, które dają większą głębię dekoracyjnym liściom.

Łukowy łuk, który oprawia portal, przedstawia w lunecie motyw Baranka Crociferous. Pojedyncze światło na lewo od portalu ma bardziej romański niż gotycki styl, ozdobione podwójnym splotem gałęzi ozdobionych motywami kwiatowymi. Obok okna z pojedynczym światłem znajduje się kamień z wołem.

Wnętrze kościoła ma jedną salę, po każdej stronie znajdują się trzy nisze, oddzielone od nawy okrągłymi łukami, wsparte na kolumnach z różnie zdobionymi stolicami. Prezbiterium jest wyposażone w absydę, tak szeroką jak cała klasa. Dostęp do zakrystii znajduje się po lewej stronie ołtarza. Szczególny jest drewniany dach kratownicy.