Dodany do twojego przewodnika
Dodaj do twojego przewodnika
Katedra stoi na ruinach starożytnego kościoła Świętej Trójcy, zbudowanego w 1504 roku przez feudalnego pana Andreę de Capua jako siedzibę trynitarnego braterstwa.
Zgromadzenie to istniało już w 1490 r., znajdowało się poza murami miasta w ówczesnym kościele San Pietro. Pod koniec budowy budynku członkowie trynitarnego braterstwa i ich rodziny przenieśli się do okolicy.
Dzwonnica i fasada zostały zbudowane w połowie XIX wieku. Z powodu zniszczenia spowodowanego trzęsieniem ziemi w 1805 roku budynek został przeprojektowany przez architekta. Musenga, autor także kościoła San Michele Arcangelo w Baranello; odbudowa miała miejsce w latach 1815-1829; z drugiej strony pronaos sześciokątny został zbudowany w latach 1855–1859 z kolumnami jońskimi, podobnie jak kolumny wewnętrzne.
W 1860 r. kościół był zamknięty dla kultu i wykorzystywany jako koszary; w 1915 r. budynek wykorzystano również jako koszary. Dopiero w 1927 r. Wraz z przeniesieniem diecezji z Bojano do Campobasso kościół odzyskał splendor, który go jeszcze charakteryzuje i nazywano go katedrą.
Kamienna fasada jest w stylu neoklasycznym, z pronaos utworzonymi przez cztery środkowe kolumny i dwa boczne filary z kapitelami jońskimi, które podtrzymują trójkątny fronton. Na lewo od fasady stoi dzwonnica.
Wnętrze budynku podzielone jest na trzy nawy, bez transeptu; w nawach bocznych znajdują się dwie kaplice: po prawej stronie kaplicy S. mo Sacramento, w której przeniesiono niedawno odnowiony chór, ozdobiony freskiem Ostatniej Wieczerzy namalowanym w 1933 r. przez Amedeo Trivisonno; inne freski malarza, zachowane w kościele, są rozmnożeniem bochenków chleba i ryb, a dostarczanie kluczy i innych obrazów, które się do niego odnoszą, można podziwiać w kaplicy Różańca Świętego. Kaplica po lewej jest poświęcona św. Józefowi i Najświętszemu Sercu.
Czy jesteś mieszkańcem? Co sądzisz o Katedra Najświętszej Trójcy?
Zaloguj się, aby to zasugerować!