Pałac, zaprojektowany w połowie XVI wieku prawdopodobnie przez Pellegrino Tibaldiego z udziałem Bartolomeo Triachiniego, któremu przypisuje się w szczególności wewnętrzny dziedziniec, stał się nową siedzibą Narodowego Uniwersytetu po reformie okresu Napoleona (1803). Powołanie akademickie budynku zostało ogłoszone już na początku poprzedniego stulecia przez otwarcie w jego siedzibie Instytutu Nauk założonego przez Luigiego Ferdinando Marsigli. W XIX i XX wieku pierwotna budowla była połączona z XV-wieczną Cà Grande dei Malvezzi i Biblioteką zaprojektowaną przez Carlo Francesco Dotti i zainaugurowaną w 1756 roku. Osiem pokoi ozdobionych fryzami na głównym piętrze, sufity Pellegrino Tibaldiego na parter i liczne sufity z groteskowymi i freskami na kominku czynią ten pałac jednym z najbardziej fascynujących prywatnych dekoracyjnych związków rodzinnych w północnych Włoszech. Pod koniec 1740 roku dodano dekoracje autorstwa Nicolò dell'Abate ze świeckimi tematami (Pokoje Camilli, Krajobrazy, Koncerty, zbiory Puttiego), a następnie - nadal na głównym piętrze - religijną dekorację ze Starego Testamentu, zgodnie z osobowością Giovanni Poggi, który w 1551 r. Został wybrany kardynałem. Na parterze pokoje Akademii Nauk są ozdobione freskami Pellegrino Tibaldiego z opowieściami o Ulissesie, gdzie manierystyczny malarz stworzył śmiałe perspektywy i postacie w stylu Michała Anioła, aby wywyższyć wydziały ludzkiego intelektu. Wewnątrz kompleksu pałacu Poggi należy zauważyć:
Aula Carducci, sala wykładowa, w której Giosuè Carducci, który od 1860 r. Przewodniczył literaturze włoskiej, wykładał swoim studentom Musei UniversitariSpecola, zaprojektowanym w 1712 r. Przez GA Torri, a później uzupełnionym CF Dotti był pierwotnie używany do obserwacji astronomicznych przez Instytut Nauk; dziś mieści się tu Museo della Specola (Muzeum Obserwatorium Astronomicznego)