Porta Sant'Alessandro otwiera się w zachodniej części murów i jest militarnie bardzo dobrze chroniona, ponieważ znajduje się pod obroną artylerii umieszczonej w forcie San Marco, która wychodzi na nią i pod osłoną kanonier znajdujących się w bastionie Sant'Alessandro. Jego roślina jest podobna do rośliny Sant'Agostino, ale o mniej wyrafinowanym wyglądzie. Zewnętrzne okładziny są w szarym kamieniu aż do sznura (umieszczone na wysokości około 10 metrów).

Górna część jest z żółtego kamienia, który pochodzi z kamieniołomów Castagneta. Fornix na północy został otwarty w 1952 roku z powodu ruchu pieszego.

Porta Sant'Alessandro wzięła swoją nazwę od starożytnej katedry w Bergamo (z IV wieku) zburzonej pod budowę murów; jest podobny w planie do Porta Sant'Agostino: wydaje się niższy i szerszy również dlatego, że front zewnętrzny znajduje się na dnie zejścia; jest w szarym kamieniu aż do listwy dokładnie połączonej z bykiem ścian, tak że drzwi wyglądają jak najlepsze włożone w kurtynę obronną; powyżej, aż do dachu, jest w żółtym kamieniu.

Cztery, podobnie jak punkty kardynalne, do których są skierowane, są drzwiami murów zbudowanych przez Wenecję w drugiej połowie XVI wieku, w obronie miasta, bardzo wiernych wszelkim najazdom, takim jak te, które ucierpiały na początku wiek i to już nie nastąpiło. Trzech z nich nosi imię świętych patronów kościołów, które musiały zostać zburzone, wraz z setkami domów, w celu rozszerzenia kręgu; czwarta nazwa Sant'Agostino, która została zapisana i nadal istnieje. Turysta, który wjeżdża na górne miasto z trolejbusami Colle Aperto, przejeżdża przez to ostatnie i dotyka tych San Giacomo i Sant'Alessandro, az otwartej przestrzeni Colle Aperto widzi zielony stok San Lorenzo, z z której zaczyna się droga do Valle Brembana. Obecne drzwi, chociaż nie wszystkie z tymi samymi nazwami, jak zobaczymy, powtarzają w liczbie już istniejących w poprzednim kręgu i każda z nich ma wieżę, i prawdopodobnie ile było od początku, w pierwszym kręgu rzymskim. Mosè del Brolo w swoim wierszu Pergaminus, napisanym około 1112 r. Na cześć Bergamo, mówi, że nasze miasto zawierało trzy wzgórza (San Giovanni, S. Salvatore i Sant'Eufemia) i miało cztery drzwi: „Quator Urbs oris, portis patet ipsa quaternis, interius grummis, ceu diximus, edita ternis ”. Taki sam podział, jak przypomniał Mazzi, naszego terytorium w czterech „Factae portarum” San Lorenzo, to znaczy Sant'Alessandro, Santo Stefano (później San Giacomo) i Sant'Andrea (później Sant'Agostino), „miał opiera się również na szlakach komunikacyjnych, które instynktownie utrzymują różne części naszej wsi z miastem ”. Tak więc nasz najstarszy statut, w tym przepisy pochodzące z XII wieku, zawiera również ten „do przycinania i ulepszania ulic Porte di Santo Stefano, Sant'Andrea, San Lorenzo i Sant'Alessandro”. Nie wiemy, kiedy te bramy zaczęły być policzone, ani jak zostały powołane przed bazylikami lub kościołami, które nadały im nazwę, zostały zbudowane w pobliżu; ale Mazzi słusznie uważa, że ​​muszą już istnieć w tym samym numerze w kręgu rzymskim i że prawdopodobnie zostały nazwane punktami kardynalnymi, w których były czasy, jeśli dwa z nich, w kierunku niższego miasta, Santo Stefano (obecnie San Giacomo) i Sant „Andrea (obecnie Sant'Agostino) nadal nazywana była odpowiednio południem i wschodem. Wiemy tylko z całą pewnością, że podczas średniowiecznych najazdów wielokrotnie je burzono i odbudowywano wraz ze ścianami, jak powtarzają dyplomy różnych władców, począwszy od dynastii Berengara w 909 r. Starożytne mury, które zostały przerwane przez crenellated tower na Porta Dipinta, pod klasztorem Santa Grata i na Via Vagine, pozostało tylko kilka śladów. Znacznie szersza ściana, obecnie całkowicie zniknięta, utworzona przez wysoką ścianę przerwaną wieżami i zamkniętą kanałami wodnymi, została wykorzystana do obrony wiosek.

PORTA S. ALESSANDRO: Volta na zachodzie, służył, przez Borgo Canale, do komunikacji z Ponte San Pietro iz miastami Valle San Martino, versa Adda. Nazwa pochodzi od słynnej bazyliki istniejącej w pobliżu i zburzona do budowy murów weneckich w 1561 r., Jak przypomniała kolumna wzniesiona na miejscu. Pierwsze wspomnienie tych drzwi, według Mazziego, znajduje się na mapie 856, w której, wspominając Bazylikę Sant'Alessandro, mówi się, że było to „umieszczone poza Portą, w pobliżu muru miasta Bergamo”; podczas gdy w kolejnym dokumencie z 982 r. określono „kościół (Sant'Alessandro) na zewnątrz Bramy, który nazywa się Sant'Alessandro, nie daleko od miasta Bergamo”