Na kwadratowych pozostałościach starożytnego kościoła znaleziono jedną absydę z trzema nawami poświęconą Matce Bożej Dobrej Rady.
Wykopaliska od 1982 do 1984 roku odkryły trzy różne etapy budynku, z których najnowszy pochodzi z XVIII wieku, najstarszy średniowieczny przypisywany wiekom IX / X i XI / XII.

W najwcześniejszej fazie znajduje się cenna mozaikowa podłoga z ośmiobocznymi marmurowymi i polichromowanymi płytkami terakotowymi, tworzącymi geometryczne i roślinne wzory, niestety zachowane tylko w małych plamach.
Do XI-XII wieku należy zamiast tego mozaikowa podłoga wykonana z wapiennych i polichromowanych bloków marmurowych umieszczonych w nawie kościoła. Istnieje czternaście skrzynek tworzących figury geometryczne i roślinne; boczne rzędy są wykonane z bloków większych rozmiarów. Utwory, prawdopodobnie elementy ponownego wykorzystania, tworzą wzory takie jak szachownica, koła, łuski, kwiaty, ułożone w regularny schemat kompozycji.
Nad ruinami, w kamiennej ścianie, łaciński napis przypomina epizod suszy, problem, który zawsze dręczył Bari w przeszłości.