Kościół Santo Stefano (po francusku église Saint-Étienne), przebudowany w XVIII wieku na struktury poprzedniego XV-wiecznego kościoła, ma wiele elementów artystycznego zainteresowania, w szczególności freski na fasadzie (odrestaurowanej w latach 2005-06), dla duży barokowy ołtarz główny, na gigantyczną drewnianą figurę San Cristoforo i na cenne organy piszczałkowe.

Budynek sakralny zbudowany na terenie, który w okresie rzymskim był zajęty przez nekropolię, poza miastem Augusta Praetoria, sięga XIII wieku (w dokumencie wspomniano o parafii Santo Stefano 1234, kiedy kanonicy Sant'Orso sprzedali go kanonikom katedry). Kościół, tak jak go dziś widzimy, został zbudowany w latach 1728-29 na ścianach poprzedniego kościoła z XV wieku (z tego okresu pochodzi napis na architrawie prawych drzwi: Hoc opus fecit fieri Jaquemin Pastor). Na wysokości tych dat wzniesiono dzwonnicę i rozpoczęto realizację fresków na fasadzie.

Główny portal zbudowany (1729) jest kamienny z Aymavilles; powyżej, w pierwszym pasie fresków, są przedstawione, od lewej do prawej, San Giacomo Maggiore, San Grato, Sant'Antonio zanikają (z wierzącym u jego stóp), w środku, scena martyrologii Santo Stefano, potem postacie Sant'Agata, San Giocondo i San Leonardo. Powyżej, w dwóch owalnych panelach umieszczonych po bokach okien, znajdujemy wizerunki św. Józefa i św. Jana Ewangelisty; nad oknami znajdujemy Madonna del Rosario między San Domenico a Santa Caterina da Siena.

Kościół ma trzy nawy; na końcu nawy głównej wyróżnia się barokowy ołtarz główny w złoconym drewnie, konsekrowany w 1670 roku. po bokach tabernakulum umieszczone są dwa relikwiarze. W centrum górnego pasma znajduje się Trójca Święta; w centrum tego poniżej znajduje się płótno z męczeństwem świętego Szczepana.

Za ołtarzem cenny drewniany chór w orzechu z XVIII wieku, rzeźbiony z fryzami, girlandami i głowami aniołów (pochodzący z kościoła starożytnego klasztoru San Francesco, który został zniszczony w 1836 roku). Ciekawostką tych, którzy odwiedzają kościół, w lewej nawie jest praca, która jest gigantyczną polichromowaną drewnianą figurą św. Krzysztofa, wyrzeźbioną w jednym bali i wysokości około 4,60 metra. Jest to dzieło pochodzące z szóstej dekady XV wieku, przypisane warsztatowi Jeana de Chetro, rzeźbiarza Val d'Aosta działającego przy budowie chóru katedralnego.

Na chórze przeciwległym znajduje się organ piszczałkowy, zbudowany przez budowniczego organów Costantino Mazzia w 1877 roku.