Zbudowana z inicjatywy grupy obywateli, którzy pragnęli zachować kościół w pierwszych wiekach XVII wieku (1522-1528), Santa Maria di Campagna została wzniesiona na obszarze wcześniej zajmowanym przez inny święty budynek - sanktuarium Santa Maria di Campagnola - gdzie ludzie czcili obraz Dziewicy z Dzieciątkiem z XIV wieku.

Według tradycji papież Urbano II w 1095 r. ogłosił zamiar rozpoczęcia pierwszej krucjaty w Ziemi Świętej. Architekt Alessio Tramello z Piacenzy zaprojektował i nadzorował projekt. Ten centralny plan kościoła opiera się na schemacie, który był szczególnie rozpowszechniony w tym czasie: harmonijna organizacja przestrzeni i woluminów, niezbędna i dobrze wyważona; organizacja, która miała zostać zmieniona pod koniec XVIII wieku wraz z remontami strukturalnymi, wydłużyła jedną z naw, tworząc chór i prezbiterium, które widzimy dzisiaj.

Dekoracje są doskonałe, podobnie jak freski pokrywające ściany. Wśród artystów, którzy tu pracowali, jest Antonio Sacchi, zwany Pordenone: namalował św. Augustyna na ścianie wejściowej, a także kaplicę Magi i kaplicę św. Katarzyny. Z kaplicy w sąsiedniej nawie znajdują się prace Camillo Procacciniego i Gaspare Traversi. W zakrystii znajdują się płótna Gaspare Landi i Giulio Campi; kaplica Sant'Antonio prezentuje prace Pietro Antonio Avanziniego, Camillo Procacciniego i braci Bibiena; w prawej ręce krzyża pracowali artyści tacy jak Alessandro Tiarini, Antonio Triva i Ignazio Stern; kaplicę Santa Vittoria Martire ozdobili Ferrante Moreschi, Bernardino Gatti (Święty Jerzy zabijający smoka), Paolo Bozzini, Ludovico Pesci i Daniele Crespi.
Wszystkie te arcydzieła zdominowane są przez majestatyczną kopułę na przecięciu ramion centralnego planu: w latarni jest Ojciec Święty wspierany przez stado aniołów, z którego wyłaniają się inni ludzie w historii chrześcijaństwa; wszystkie freski zostały namalowane przez Pordenone i Sojaro.

Podłoga jest z wielokolorowego marmuru, zaprojektowana przez mediolańskiego artystę Giambattistę Carrà (1595). Innym interesującym dziełem jest rzeźba Ranuccio I Farnese z ręki Francesco Mochi (1616).