W sercu archipelagu Toskanii

Wyspa Elba jest trzecią wyspą Włoch i największą w archipelagu Toskanii: sercem Parku Narodowego Archipelagu Toskańskiego, przedstawia się jako koncentrat skarbów, wyspa wyłaniająca się z szafirowego błękitu morza i topi się na horyzoncie z błękitem nieba.

Wyspa jest mozaiką wiosek, śródziemnomorskich zarośli i złotych plaż, wzbogaconych opowieściami i legendami: według mitologii Jason zatrzymał się na Elbie i zatrzymał w Porto Argon (obecnie Capo Bianco) podczas szukaj Złotego Runa. Z tego samego portu, jak mówi Wergiliusz w Eneidzie, ponad trzystu ludzi popłynęło, by uratować Eneę, zaangażowanych w bitwę z Rutulis.

Etruskowie, z VIII wieku pne C. osiedlił się na wyspie, rozpoczynając rozwój przemysłu stalowego: żelazo wydobyte z kopalń w Aethalia, przydomek wyspy oznaczający „iskrę”, zostało wywiezione na cały obszar Morza Śródziemnego. Następnie Rzymianie eksploatowali nie tylko kopalnie żelaza, ale także złoża granitu; odkryto również zalety łaźni San Giovanni i rozpoczęto produkcję głównych win Elban. Aby symbolizować żywotność handlu morskiego, w muzeach Marciana i Portoferraio przechowywane są wspaniałe amfory z całego Morza Śródziemnego. W czasach średniowiecznych Republika Morska Pizy eksploatowała prestiżowe złoża granitu Elban, które tworzyły kolumny Piazza dei Miracoli w Pizie.

W 1548 roku Cosimo I de Medici rozpoczął pracę nad budową Portoferraio, ufortyfikowanego miasta zaprojektowanego według starannego badania wojskowego planowania urbanistycznego: dziś jest stolicą wyspy.

Na początku XVI wieku Hiszpanie Filipa III osiedlili się w Porto Azzurro, gdzie zbudowano imponujący Fort San Giacomo. Wśród wielkich nazw historii, które odcisnęły swoje piętno na wyspie, wyróżnia się Napoleon Bonaparte: w XVIII wieku Austriacy, Anglicy, Francuzi i Niemcy rywalizowali o Łabę, tocząc bitwy i negocjacje. Wyspa Elba została przydzielona do Napoleona, który po klęsce w Lipsku i po traktacie z Fontainbleau został zmuszony do abdykacji z francuskiego tronu. Wielki kondotier wybrał Łabę jako miejsce na wygnanie, aw ciągu niecałego roku udało mu się rozwinąć sieć drogową, promować produkcję i eksport wina oraz przyspieszyć gospodarkę górniczą, przynosząc wyspie połysk w nowym świetle.

Tradycja winiarstwa sprawiła, że ​​na przestrzeni dziejów powstawały prestiżowe i renomowane produkcje: Elba bianco, Elba Rosso, Ansonica, Aleatico, doskonałe do towarzyszenia smakom tradycji gastronomicznej Elban. Wśród najsmaczniejszych dań, „gurguglione”, rodzaj ratatouille, risotto z mątwy i sardynki nadziewane.