Nazwa tego kościoła pochodzi z jego sąsiedztwa z ostatnim rzymskim kamieniem milowym na starożytnej Flaminian Way, która łączy Rimini z Rzymem.
Kościół został zbudowany około 1510 r. przez radę miejską, która nadal go posiada, na miejscu, gdzie obraz Madonny namalowany w kapliczce w 1483 r. dokonał cudu w 1506 r.
Miasto powierzyło kompleks Braci Jeromitów ze Zgromadzenia Fiesole, którzy utrzymywali swoją władzę do 1680 r. Od 1680 do 1797 r. przydzielono ją do trzeciorzędnych oddziałów św. Franciszka, a od 1817 do 1867 r. do kapucynów. Dziś jest to kościół parafialny.
Dekoracje z terakoty wykonał Bernardino Guiritti z Rawenny, który pracował w Rimini w latach 1508-1511. Guiritti mógł być także architektem kościoła. Portale w istryjskim wapieniu zostały oddane do użytku w 1514 r. Z Giovanni di Bernardino w Wenecji.
Kompleks został uszkodzony przez trzęsienia ziemi w 1672 i 1786 r., a przede wszystkim w 1916 r. Prace konserwatorskie prowadzone przez Luigiego Urbaniego przeprowadzono w 1918 r. Dzwonnica została częściowo przebudowana w 1922 r. na projekty Ivo Valentiniego, w tym czasie przed kościołem był jeszcze portyk.
Cały kompleks został poważnie uszkodzony w czasie ostatniej wojny, w szczególności apsydy, która została ponownie odrestaurowana w 1971 roku.
W kościele znajduje się kilka dzieł sztuki, w tym depozycja Jacopo Palma Giovane z 1610 roku.