Wśród gajów oliwnych, które otaczają obszar poza miastem Lecce, kryje się tajemnica kompleksu opackiego, którego korzenie sięgają czasów króla Sycylii, Tancreda. Legenda mówi, że Matka Boska Maria objawiła się tu królowi. Pierwsze ślady opactwa datują się na XI wiek, kiedy to książę normański Boemund I z Antiochii założył klasztor mnichów bazylianów obrządku grecko-prawosławnego. To właśnie w tym miejscu powstało jedno z najważniejszych centrów propagowania kultury w południowych Włoszech, dzięki bogatej bibliotece i prężnemu skryptorium, gdzie mnisi dokonywali transkrypcji starożytnych tekstów. W ciągu wieków opactwo rozrastało się i zdobywało coraz większy prestiż, łącząc swoją rolę religijną z rolnictwem. Jednak w 1711 roku atak piratów tureckich spowodował, że kompleks opactwa popadł w stan opuszczenia. Dopiero w 1965 roku rozpoczęto renowację, a w 2012 roku FAI powierzył nową operację ratowniczą, aby udostępnić to miejsce publiczności. Dziś trwa renowacja, ale to nie przeszkadza w zwiedzaniu tego wspaniałego przykładu romańskiego stylu pugilskiego, ozdobionego XIII-wiecznymi freskami bizantyjskimi i otoczonego elegancką XVI-wieczną studnią i XIII-wieczną loggią z pięknie wyrzeźbionymi kapitelami z białego kamienia Leccese. To prawdziwe arcydzieło rzeźby romańskiej. Rolnicze powołanie tego miejsca, poświęcone przetwarzaniu oliwek, pszenicy i tytoniu, wyłania się z miejsc pracy i gospodarstw rolnych, stajni i podziemnych młynów z ich kamieniami szlifierskimi, prasami i zbiornikami. Są to wszystkie elementy złożonej mozaiki, które należy odrestaurować i zrekonstruować, aby ocalić rozdział historii regionu Salento.