Tradycyjne miejsce kultu dla obecności obrazu Matki Boskiej św. Luki, jak również uspokajający punkt orientacyjny dla zbliżającego się miasta Bolończyków, kapliczka znajdująca się na szczycie wzgórza Guardia jest jednym z symboli Bolonii. Pasaż z ponad 600 sklepieniami - unikalny na długość prawie czterech kilometrów (3796 m) - łączy sanktuarium z miastem i zapewnia schronienie procesji, która co roku od 1433 r. Sprowadza bizantyjską Madonnę z Dzieciątkiem do centrum katedry podczas tygodnia Wniebowstąpienia. Budowa rozpoczęła się w 1674 r. Wraz z budową bramy Bonaccorsi przez G. G. Montiego nad bramą Saragozza. Ten sam architekt otrzymał również projekt ostatecznego projektu podcienia u podnóża wzgórza, o niezwykle trzeźwym i prostym stylu, a następnie jego następca C. F. Dotti, począwszy od drugiej dekady XVIII wieku. Końcowa część arkady na szczycie wzgórza, zaprojektowana przez tę ostatnią, charakteryzuje się dynamiczną zmiennością perspektyw i zanikających punktów aż do ostatecznego widoku świątyni. Początek wspinaczki wyznacza Brama Meloncello wzdłuż Saragozzy, zaprojektowana przez Dottiego z prawdopodobnym udziałem scenografa Francesco Bibieny. Tablica z zakrzywionym planem i ucieczką do wolnej kolumny przedstawia, wraz z otwartym terenem poza bazyliką, jedyny na zewnątrz przykład baroku w mieście. Dzisiejszy kościół został zbudowany przez Dottiego w latach 1723-1757 na miejscu wcześniejszego XV-wiecznego kościoła, a dwa trybuny zewnętrzne zostały ukończone przez jego syna Giovanniego Giacomo w 1774 roku. Zewnętrzna struktura w pełni zgodna z tradycją bolońską jest pozbawiona wyraźnych i uroczystych dekoracji, pokazujących charakterystyczny prosty profil krzywej podtrzymujący kopułę. Wewnętrzna konstrukcja o eliptycznym planie otwiera się w greckim krzyżu zakończonym głównym ołtarzem stojącym przed kaplicą Matki Boskiej. Dekoracje wykonują V. Bigari na freski, A. Borelli i G. Calegari na stiuki i A. Piò na rzeźby. Wśród artystów zdobiących kościół najważniejsze są G. Reni (trzeci ołtarz po prawej), D. Creti (druga kaplica po prawej), G. Mazza (kaplica S. Antonio da Padova), Guercino (wysoka zakrystia) .
Ferruccio Gasparri wykonał w 1930 roku kolejkę linową, która jednym pylonem omijała stok o długości 220 metrów między Saragozą a świątynią. Kontrowersje wokół odwołania kursu dewocyjnego zakończyły się wraz z ostatecznym zamknięciem kolejki linowej.