Dodany do twojego przewodnika
Dodaj do twojego przewodnika
Kościół S. Bernardo został zbudowany w 1400 roku, w miejscu starego szpitala Osnello (nazwanego na cześć założyciela), o którym po raz pierwszy wspomniano w 1189 roku. Zbudowany na jednej z najstarszych ulic w tej części Pizy, miał być schronieniem pielgrzymi i wędrowcy. Ta ulica, teraz via Pietro Gori, była kiedyś nazywana Carraia Minucioli, a następnie Carraia Gonnelle.
Poprzedni średniowieczny budynek, zniszczony w połowie 1200 roku, został odbudowany w 1401 roku i przyłączony do klasztoru cystersów S. Bernardo; w 1444 r. zakonnice całkowicie zrekonstruowały cały kompleks religijny, ale później również przeszły gruntowny remont i wiele adaptacji. W 1616 r. Wzniesiono budynek i jego wewnętrzne podłogi, a około połowy XVIII w. Kościół został ponownie stylizowany z wyglądem, jaki ma dzisiaj. Kościół należał do mniszek cystersów aż do początku XIX wieku, kiedy po stłumieniu klasztorów przenieśli się do kościoła S. Silvestro.
Zamurowane łuki i okna w lewej ścianie zewnętrznej prawdopodobnie pochodzą z XV wieku. Inne budynki z ceglanymi łukami należącymi do późnośredniowiecznego szpitala można znaleźć w via S. Bernardo i vicolo Scaramucci.
Wewnątrz zachowały się pozostałości barokowych dekoracji budynku, z pozłacanymi gipsowymi listwami Antonio Ferri i freskami na sklepionym suficie z Opowieściami z życia św. Bernarda autorstwa Tommaso Tommasiego. Na ścianach, w skomplikowanych stiukach, są dwa freski G. Battisty Tempesti namalowane w połowie XVIII wieku.
Dziś kościół jest uświęcony. Obecnie nazywany „Cantiere S. Bernardo” jest wykorzystywany przez grupę młodych artystów do swoich działań.
Czy jesteś mieszkańcem? Co sądzisz o Dawny kościół św. Bernarda?
Zaloguj się, aby to zasugerować!